Franciszek szczegółowo omawia każde z tych zadań, poczynając od jego wymiaru wspólnotowego, który jednoczy ludzi ponad różnicami i staje się okazją do spotkania. Szczególną uwagę papież poświęca wychowawczej roli sportu. Dobrze wiemy, w jaki sposób nowe pokolenia patrzą na sportowców i nimi się inspirują – pisze Ojciec Święty, wskazując jak ważne jest, by ci, którzy uprawiają sport byli także wzorem cnót.
Mówiąc z kolei o sporcie jako narzędziu misji i uświęcenia, Franciszek wspomina o uprawianiu sportu w duszpasterstwach młodzieży, parafiach, szkołach i stowarzyszeniach. Przyznaje, że jest to niekiedy jedyny sposób na otwarcie drogi do Chrystusa w tych miejscach i środowiskach, gdzie z różnych względów nie można Go głosić wprost. W takiej sytuacji osoby, które uprawiają sport w sposób zespołowy mogą przez świadectwo radości stać się posłańcami Dobrej Nowiny.
Jak informuje Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, Pięć sekcji składających się na dokument nie mają ambicji, by zrozumieć każdy aspekt różnorodnej aktywności sportowej, ale chcą zaoferować chrześcijańską perspektywę sportu, zwracając się do tych, którzy go uprawiają, do tych, którzy uczestniczą w nim jako widzowie, do tych, którzy przeżywają go jako technicy, sędziowie, trenerzy, rodziny, księża i parafie.
Pierwszy rozdział wyjaśnia powody, dla których Kościół interesuje się sportem i potrzebą duszpasterstwa sportu, pamiętając, że ten związek opiera się na trzech filarach: wysiłku fizycznym, koniecznym, aby sportowiec mógł wyrazić siebie, zaletach moralnych, które muszą wspierać jego zaangażowanie, pragnieniu pokoju, braterstwa i solidarności, jakie sport musi rozpowszechniać.
W drugim rozdziale dokument kreśli najważniejsze linie zjawiska sportowego i jego kontekstualizacji we współczesnym społeczeństwie: sport jako rodzaj stałej antropologicznej i powszechne zjawisko pozostające w zgodzie z prawie wszystkimi kulturami.
W trzecim rozdziale został pogłębiony temat znaczenia sportu dla człowieka. Zaczyna się od rozważań na tematy już znane katolickiej debacie na temat sportu (ciało-duch-dusza) w celu rozszerzenia perspektywy analizy na pewne cechy związane ze sportem; uczucia, które są częścią sportowego DNA i o których często się zapomina: duch poświęcenia, poczucie odpowiedzialności, szacunek dla zasad, umiejętność pracy w zespole, radość, odwaga, solidarność, harmonia.
Czwarty rozdział poświęcony jest otwartym wyzwaniom, pragnieniu wniesienia wkładu poprzez sport w promowanie autentycznych wartości, aby mogły dostarczyć każdemu sportowcowi dziedzictwo do pokonania wielu niebezpieczeństw, z którymi boryka się współczesny sport, takich jak doping, korupcja i bezwzględne chuligaństwo.
Piąty i ostatni rozdział poświęcony jest roli Kościoła jako rzecznika na tej ścieżce humanizacji poprzez sport. W domu, w rodzinie, w szkole, na siłowni, w parafii: wiele jest miejsc, w których wyraża się duszpasterstwo sportu, które pragnie rozwijać w każdej osobie, tej uprawiającej sport i tej kibicującej, ten zestaw dobrych cech i cnót, które charakteryzują dobrego sportowca, dobrego obywatela i dobrego chrześcijanina.
Więcej informacji o dokumencie (można go podbrać) na stronie www.laityfamilylife.va.
Na podst. Vatican News
