Według Historii Franków św. Grzegorza z Tours był jednym z siedmiu wysłanych przez papieża Fabiana do Galii legatów, których zadaniem miała być organizacja lokalnego Kościoła. Przybycie z misją nastąpiło prawdopodobnie w 250 roku i z tą datą wiąże się jego sakrę pierwszego biskupa obecnego Paryża. W pracy pomagali mu kapłan Rustyk i diakon Eleuteriusz. Zostali poddani torturom, a na koniec ścięci na wzgórzu Montmartre w Paryżu w czasie prześladowań za cesarza Waleriana. Stąd francuska nazwa Montmartre pochodzi od łac. Mons Martyrium i oznacza górę męczenników. Pochowany został pod miastem, gdzie król Dagobert ufundował opactwo i gdzie zbudowano kościół pod jego wezwaniem (współcześnie stoi tam Bazylika Saint-Denis).

Do XVI w. św. Dionizy był często mylony z Dionizym Areopagitą, uczniem św. Pawła. Stało się to pod wpływem pism przywiezionych do Francji przez Ludwika Pobożnego, błędnie przypisywanych Dionizemu Areopagicie, a przetłumaczonych w 827 roku przez opata Hilduina. Obecnie pisma te przypisuje się anonimowemu autorowi z VI w., zwanemu Pseudo-Dionizym Areopagitą.

Na miejscu grobu Dionizego i Towarzyszy zbudowano opactwo św. Dionizego (St. Denis), w którym później chowano wszystkich królów Francji.

Św. Dionizy jest patronem Francji, cierpiących na bóle głowy i migreny. Według legendy po ścięciu Dionizy trzymał własną głowę odrąbanymi z głową dłońmi co zaowocowało pierwszym przedstawieniem w ikonografii postaci męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę. Atrybutem św. Dionizego jest palma. Średniowieczne pieśni często sugerują, że relikwie św. Dionizego (np. włosy) włożone do rękojeści miecza nadawać miały broni nadprzyrodzoną moc. Kult świętego w średniowiecznej Galii można porównać do kultu św. Stanisława w Polsce.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 9 października. W Polsce, z uwagi na obowiązkowe wspomnienie bł. Wincentego Kadłubka tego dnia, Kościół katolicki w Polsce wspomina św. Dionizego 10 października.

na podst. www.wikipedia.pl