Przez ponad 45 lat prowadziła hospicja dla umierających, ubogich, chorych i sierot. Już w latach 70. była znana na świecie jako obrończyni biednych i bezbronnych. O jej życiu i działalności powstawały liczne filmy i książki.
W 1979 roku otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla, a rok później najwyższe indyjskie odznaczenie państwowe – order Bharat Ratna – za pracę humanitarną. Misjonarki Miłości systematycznie rozwijały się i w roku jej śmierci obsługiwały 610 misji w 123 krajach (hospicja, domy dla zakażonych HIV/AIDS, trądem i gruźlicą, jadłodajnie, programy wspierające dzieci i rodziny, domy dziecka i szkoły).
Komentarze
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.