Tegoroczne Opieki odbyły się kilka tygodni przed rozpoczęciem w Kościele Jubileuszowego Roku Miłosierdzia, dlatego też przewodnie motto, do którego nawiązywali kapłani głoszący homilie, było ukierunkowane na tajemnicę Bożego Miłosierdzia.

Uroczystą Mszę św. rozpoczynającą Opieki celebrowali biskupi Litwy, do których dołączył nuncjusz apostolski na kraje bałtyckie Pedro López Quintana oraz biskupi z Polski, Łotwy i Białorusi. Każdy dzień był przeznaczony dla wiernych poszczególnych dekanatów oraz diecezji. Codziennie o godzinie 15. w kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej Msze św. były celebrowane w różnych językach, aby do Opiek włączali się też wierni różnych narodowości, którzy przebywają w stolicy. Tradycyjnie już wileński sufragan bp Arūnas Poniškaitis modlił się wspólnie z nauczycielami i uczniami. Odbyły się też nabożeństwa za osoby konsekrowane, o powołania, za dzieci i młodzież, za chorych. Dla pielgrzymów działała kawiarenka Caritas, zaś wierni przybywający spoza stolicy mieli okazję zwiedzenia miejsc związanych z rozpowszechnieniem kultu Bożego Miłosierdzia, jak hospicjum bł. Michała Sopoćki, czy też klasztor św. Faustyny.

Opieki zwieńczono w niedzielę Chrystusa Króla. Mszę św. pod przewodnictwem JE kardynała Audrysa Juozasa Bačkisa celebrowali kapłani z Wilna. Prałat ks. Wojciech Górlicki, proboszcz parafii Matki Bożej Królowej Pokoju w Nowej Wilejce, wygłaszając homilię, zwrócił uwagę, że mieszkańcy Wilna – zwanego Miastem Miłosierdzia – są w sposób szczególny powołani do tworzenia kultury Miłosierdzia.

– Wszystkie te znaki dla nas są szczególnym zadaniem, aby Boże Miłosierdzie, które zostało tutaj tak mocno zaakcentowane, realizowało się w naszym życiu. Św. Jan Paweł II podczas swej ostatniej pielgrzymki w Krakowie wezwał wszystkich, abyśmy mieli wyobraźnię miłosierdzia. Co ja mogę zrobić, aby to królestwo Bożego Miłosierdzia rozszerzało się najpierw w moim sercu, a potem wokół nas? – zapytywał ks. prałat, podkreślając, że kultura miłosierdzia zaczyna się od patrzenia z miłością na swoje siostry i swoich braci; traktowanie ich zawsze, a szczególnie w biedzie, jako bliźnich, którzy potrzebują pomocy, którym można usłużyć.

– Czasem ta pomoc może być bardzo symboliczna: mogę ofiarować komuś swój czas, odwiedzić chorego, komuś pomóc w zrobieniu tych czynności, które są za trudne. To jest takie ważne, aby w naszych rodzinach coraz częściej słyszało się słowo „przepraszam", „dziękuję", „w czym ci mogę pomóc". To jest kultura Bożego Miłosierdzia, która dla nas szczególnie jest pierwszym zadaniem – mówił ks. Wojciech Górlicki, dodając, że duma z bycia mieszkańcami Miasta Miłosierdzia „ma owocować w nas zwycięstwem Chrystusa Króla Wszechświata, który mówi, abyśmy o niego walczyli i zmagali się poprzez coraz piękniejszą, owocniejszą, coraz bardziej widoczną kulturę Bożego Miłosierdzia w naszym codziennym życiu".

Jak każdego roku, Msza św. w święto Chrystusa Króla Wszechświata Msza św. w Ostrej Bramie – na prośbę władz rejonu wileńskiego – była odprawiona w intencji mieszkańców rejonu.

Teresa Worobiej
"Tygodnik Wileńszczyzny"