Miejsca wiecznego odpoczynku osób pochowanych na terenie rejonu uciańskiego już niedługo będzie można odnaleźć łatwiej i szybciej w sposób zdalny. Uciana jako pierwsza w kraju kończy digitalizację 35 działających na jej terenie i 160 już zamkniętych cmentarzy.

Zwyczajem jest odwiedzanie grobów bliskich w Uroczystość Wszystkich Świętych lub w Dzień Zaduszny. Jednak często ludzie nie wiedzą, gdzie pochowany jest ten czy inny daleki krewny. W Wilnie możliwe jest odnalezienie grobów swoich bliskich lub znanych osób również wirtualnie – za pomocą internetowego rejestru wileńskich cmentarzy.

1 listopada przy cmentarzach w Solecznikach, Turgielach i i Ejszyszkach nastąpią zmiany w organizacji ruchu, aby regulować potok samochodów i zapewnić bezpieczny ruch, który nasila się podczas odwiedzania cmentarzy – informuje Samorząd Rejonu Solecznickiego.

Groby żołnierzy Wojska Polskiego, polskich zesłańców, uchodźców i cywilnych ofiar wojen, będące świadectwem polskich losów, rozsiane są niemal na wszystkich kontynentach kuli ziemskiej. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP sprawuje stały nadzór i opiekę nad 98 cmentarzami i kwaterami wojennymi w 53 krajach poza Polską, m.in. we Włoszech, Uzbekistanie, Kazachstanie, Kirgistanie, Ukrainie, Libanie, Iranie, Izraelu, Litwie.

W okresie Wszystkich Świętych wilnianie będą mogli wygodniej dojechać do głównych cmentarzy wileńskich – niektóre autobusy będą kursować częściej, zatrzymają się dodatkowo na przystankach, gdzie zwykle nie zatrzymują się oraz nastąpią zmiany w organizacji ruchu przy wielu nekropoliach.

Już w ten weekend niektóre autobusy będą kursować częściej, i będą bardziej pojemne, aby wilnianie mieli ułatwiony dojazd na główne cmentarze w Wilnie – informuje Samorząd m. Wilna.

8 października (piątek) odbędzie się zainicjowana przez Towarzystwo Absolwentów Zawsze wierni Piątce” akcja patronatu nad grobami byłych profesorów dawnego Piątego Gimnazjum. Do akcji dołączyło Gimnazjum Inżynieryjne im. Joachima Lelewela, które jest spadkobiercą Piątki. To wielopokoleniowe przedsięwzięcie ma na celu oddanie hołdu pamięci pierwszym profesorom gimnazjum oraz odnalezienie ich miejsc spoczynku, w perspektywie zadbanie o ich groby. Będzie to też symboliczne przekazanie sztafety pamięci obecnemu pokoleniu o historii ich gimnazjum i wybitnych Polakach pierwszych powojennych lat.

Tego lata wielu rodaków zwracało się do nas z prośbą o pomoc w odnalezieniu śladów swoich przodków oraz krewnych, którzy w różnych okresach historycznych mieszkali w naszej okolicy. Jedni, mając więcej wiadomości o swoich krewnych, inni – mniej, zawsze chcieli też odnaleźć miejsca ich wiecznego spoczynku. Niestety, nie wszystkim to się udawało. Pomóc w tych sprawach też nie jest łatwo. Dla starych drewnianych, jak i metalowych krzyży, a nawet kamiennych pomników czas nie jest litościwy. One zanikają, znajdujące się na nich napisy stały się nieczytelne. Inne po prostu zapadły się w ziemię, unosząc wiadomość o tym, kto spoczywa pod nimi na starym cmentarzu – pisze Ryszard Jankowski na portalu vandziogala.eu.

Przed dniem Wszystkich Świętych oraz Dniem Zadusznym przedstawiciele Samorządu Rejonu Wileńskiego, czcząc pamięć zmarłych, odwiedzają znajdujące się pod Wilnem groby znanych działaczy społecznych, duchownych, żołnierzy i cywili poległych w czasie wojny.

Cmentarz na Starej Rossie w Wilnie, Cmentarz Łyczakowski we Lwowie czy Cmentarz Les Champeaux w Montmorency – to jedne z najbardziej znanych nekropolii europejskich z miejscami ostatniego spoczynku Polaków. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP od niemal ćwierć wieku otacza szczególną opieką zabytkowe polskie nekropolie, kwatery cmentarne i obiekty sztuki sepulkralnej poza granicami kraju. Dzięki środkom finansowym z resortu kultury przeprowadzone zostały kompleksowe prace konserwatorskie, inwentaryzacyjne i dokumentacyjne na wielu cmentarzach, zarówno za wschodnią, jak i zachodnią granicą Polski.

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • 30 czerwca 2024 

    13 niedziela zwykła

    Mk 5, 21-43

    Ewangelii według świętego Marka

    Gdy Jezus przeprawił się łodzią na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, zebrał się wokół Niego wielki tłum. Przyszedł też jeden z przełożonych synagogi, który nazywał się Jair. Gdy zobaczył Jezusa, upadł Mu do stóp i błagał: „Moja córeczka jest umierająca. Przyjdź i połóż na nią ręce, aby wyzdrowiała i żyła”. Jezus poszedł z nim, a wielki tłum podążał za Nim, napierając na Niego ze wszystkich stron. Była tam pewna kobieta, która dwanaście lat chorowała na krwotok. Dużo wycierpiała od wielu lekarzy. Wydała wszystkie swoje oszczędności, ale nic jej nie pomagało, a nawet czuła się coraz gorzej. Gdy usłyszała o Jezusie, podeszła w tłumie od tyłu i dotknęła Jego płaszcza. Mówiła bowiem: „Jeśli tylko dotknę Jego płaszcza, odzyskam zdrowie”. Od razu miejsce krwotoku zagoiło się i poczuła, że jest uzdrowiona ze swej dolegliwości. Również Jezus natychmiast odczuł, że moc wyszła od Niego. Zwrócił się do tłumu, pytając: „Kto dotknął mojego płaszcza?”. Lecz uczniowie mówili do Niego: „Widzisz, jak tłum ze wszystkich stron napiera na Ciebie, a Ty pytasz: «Kto Mnie dotknął?»”. On jednak spojrzał wkoło, by zobaczyć tę, która to zrobiła. Kobieta, przelękniona i drżąca, wiedząc, co się jej stało, przyszła, upadła przed Nim i wyznała całą prawdę. A On powiedział do niej: „Córko, twoja wiara cię uzdrowiła, idź w pokoju i bądź wolna od twojej dolegliwości”. Kiedy jeszcze to mówił, przyszli z domu przełożonego synagogi i oznajmili: „Twoja córka umarła. Czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?”. Lecz Jezus, słysząc, co mówią, zwrócił się do przełożonego synagogi: „Nie bój się, tylko wierz!”. I nie pozwolił nikomu iść ze sobą, z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakuba. Gdy przyszli do domu przełożonego synagogi, zobaczył zamieszanie i płaczki głośno lamentujące. Wszedł, mówiąc do nich: „Dlaczego robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi”. Lecz oni wyśmiewali się z Niego. On zaś wyrzucił wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy Mu towarzyszyli, i wszedł tam, gdzie leżało dziecko. Wziął dziecko za rękę i rzekł: „Talitha kum”, to znaczy: Dziewczynko, mówię tobie, wstań! Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I zdziwili się ogromnie. Lecz przykazał im stanowczo, aby nikt się o tym nie dowiedział, i powiedział, aby dali jej jeść.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24