W 1912 roku, być może pragnąc pójść w ślady ojca, Gałczyński rozpoczął naukę w Szkole Technicznej Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.

Po wybuchu I wojny światowej został wraz z rodzicami ewakuowany z Warszawy i w latach 1914 –1918 mieszkał w Moskwie, tudzież uczęszczał do Szkoły Komitetu Polskiego.

W Moskwie napisał swoje pierwsze wiersze, a po powrocie do Warszawy rozpoczął studiowanie filologii angielskiej i klasycznej.

Swoje pierwsze próby poetyckie i prozatorskie drukował w szkolnym piśmie założonym przez siebie w 1918 roku. W 1919 roku napisał swój pierwszy wiersz – "Do Alarune".

Natomiast w prasie jego debiut literacki nastąpił dopiero w 1923 roku. W tymże roku poeta zdał maturę.

Był związany z grupą poetycką "Kwadryga" oraz pismami satyrycznymi i politycznymi stolicy, należał do bohemy artystycznej.

Jego utwory publikowały także inne pisma społeczno-literackie.

W 1925 roku Gałczyński został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Reduty Juliusza Osterwy. W kolejnym 1926 roku rozpoczął pisanie powieści satyrycznej "Porfirion Osiełek" , a w 1929 zakończył.

W 1930 roku Konstanty Ildefons Gałczyński poślubił Natalię Awałow.

W latach 1931–1933 poeta przebywał w Berlinie na stanowisku attaché kulturalnego, gdzie powstały kolejne utwory: „Trzej królowie”, „Książka o mojej żonie” oraz „Muzeum Williamsa”. W 1933 roku twórczość poety uzupełniła się w "Bal u Salomona".

W latach 1934–1936 Gałczyńscy mieszkali w Wilnie, na Zarzeczu, w domu przy ulicy Młynowej 2 (obecnie Malūnų g. 2).

Podczas pobytu w Wilnie Gałczyński nawiązał współpracę z radiem, gdzie wspólnie z Teodorem Bujnickim prowadził audycję satyryczną "Kukułka Wileńska" . Ponadto miał także własny program radiowy "Kwadrans dla ponurych".

W Wilnie Gałczyński wszedł w krąg twórców wileńskich i nawiązał nowe znajomości, m. in. z Witoldem Hulewiczem, Tadeuszem Łopalewskim, Teodorem Bujnickim, Jerzym Zagórskim i Aleksandrem Rymkiewiczem.

W 1934 roku dom Gałczyńskich odwiedziła sławna Hanka Ordonówna. W Wilnie poeta napisał wiele utworów, wśród nich: "Inge Bartsch", "Śpij, wujaszku", "Młynek do kawy", "Buty szewca Szymona", "Szafirowa romanca", "Pardon, ZSRR".

Także w Wilnie Gałczyńskim w 1936 roku urodziła się córka – Kira.

W bardzo wielu utworach Gałczyński nawiązuje do autentycznej atmosfery Wilna oraz śladów, jakie pozostały w mieście Gedymina po Adamie Mickiewiczu.

Po pobycie w Wilnie, w 1936 roku Gałczyńscy wrócili do Warszawy i zamieszkali w dzielnicy Anin. W mieście swego urodzenia poeta napisał i opublikował wiele utworów, wśród których wiersz "Skumbrie w tomacie", " Bal zakochanych" i wiele innych.