Wiersze pisała w języku polskim oraz w języku litewskim, pięknie radząc sobie w każdym z nich. Uczestniczyła w wielu imprezach literackich, w tym w ramach obchodów Światowego Dnia Poezji na Wileńszczyźnie pod patronatem UNESCO jak i w międzynarodowych projektach realizowanych w celu promowania lokalnej twórczości literackiej.

W swoim biogramie, który zamieściła poetka w debiutanckim zbiorku pt. „Jausmų gėlė” - „Kwiat uczuć”, wydanym w 2005 roku przy wsparciu finansowym Starostwa miasta Niemenczyn oraz Związków Zawodowych Pracowników Oświaty, m.in. napisała: „Kolebką mego dzieciństwa jest wieś Czużekompie w rejonie solecznickim. Byłam tam ukochanym dzieckiem przez swoich rodziców, dziadków, ciotek, wujków, sąsiadów i nauczycieli…

…Jestem szczęśliwa, gdyż cieszę się każdą chwilą życia i chcę ją uwiecznić w wierszu albo na zdjęciu.

Piszę, fotografuję…

Inną kolebką mego życia jest miasto Niemenczyn w rejonie wileńskim. Kocham ten zakątek Litwy za barwy losu, które dają mi natchnienie do twórczości…

…Najszczęśliwszy dzień - narodziny syna.

Wydanie tej książeczki również jest dla mnie bardzo znaczącym wydarzeniem.

Największymi marzeniami są - napisanie dużo wierszy i doczekanie się wnucząt”.

W 2008 roku ukazał się kolejny, napisany w języku litewskim tomik pt. „Ties Nemenčia” - „W stronę Nemenczy”. Swój drugi tomik Jelena Garliauskienė zadedykowała 1000-leciu nazewnictwa Litwy. W zbiorku poza wierszami oraz zdjęciami autorka zamieszcza odręcznie napisaną notatkę, kontynuując fakty z własnego życiorysu w taki sposób, jakby reasumując dotychczasowe własne osiągnięcia i pragnienia:

„W mieście nad Niemenczą mieszkam od 1977 roku. Pracuję nauczycielką języka litewskiego w Gimnazjum im. Konstantego Parczewskiego w Niemenczynie.

Dwa zamiłowania - poezja i fotografia - niczym skrzydła podnoszą mnie, abym mogła więcej ogarnąć dobroci, serdeczności, miłości… Przecież tego i szukam całe życie, szukam raju na ziemi…”.

Najczęściej źródłem natchnienia do twórczości Jeleny Garlaiuskienė były uczucia i przyroda.

Kilka wierszy Jeleny Garliauskienė zostały zamieszczone w trójjęzycznej antologii „Susitikimai- Sustreczy-Spotkania”.

Natomiast sześć lat temu, w dwa lata po śmierci poetki staraniami grona kolegów i koleżanek z pracy oraz syna Waldemara Garliauskisa, został wydany tomik jej wierszy napisanych w języku polskim pt.: „ Szukam raju na Ziemi”.

O nieodżałowanej, przedwcześnie zmarłej poetce, poza krewnymi i bliskimi, dotychczas pamięta Gimnazjum im. Konstantego Parczewskiego w Niemenczynie, w którym jako nauczycielka języka litewskiego przepracowała kilka dziesięcioleci. W Gimnazjum odbywają się wieczorki literackie, podczas których recytowane są wiersze poetki, są wyeksponowane fotografie jej autorstwa, jest także nakręcony filmik upamiętniający życie oraz twórczość utalentowanej autorki.