Mało znane są te piękne strofy, więc przyjemnie było je wysłuchać w ciekawej interpretacji.

Pierwszą pasją Ireny Stopierzyńskiej było dziennikarstwo. Po ukończeniu studiów filozoficznych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim pisała artykuły, recenzje, reportaże, eseje do kilku czasopism, m. in. do miesięcznika „Więź” i tygodników: „Literatura” i „Niedziela”.
Dzięki stypendium belgijskiego uniwersytetu w Louvain ukończyła tam studia dziennikarskie. W Polsce pracowała kolejno w paru instytucjach podległych Ministerstwu Kultury, m.in. w Instytucie Kultury.
W 1981 r. przeszła do pracy w redakcji „Więzi”. Ale po kilku latach, z powodu pogarszającego się wzroku, zmuszona została do przejścia na rentę. Uzyskany wolny czas pozwolił realizować pasje twórcze, pisanie wierszy i prace plastyczne - tkaniny artystyczne, malarstwo i rysunek. Z powodzeniem brała udział w wielu wystawach i konkursach literackich.
Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz Związku Literatów Polskich.
Jej tomiki poezji to m.in.: Z koszyka słów wybranych – 2004; Doskonałość Twą odgaduję – 2006; Powolne zmierzchanie błękitu – 2007 oraz Pejzaże słowem oplecione – 2010.