Siostry ze Zgromadzenia Sióstr od Aniołów swoim poświęceniem zasługują na najwyższe uznanie i słowa modlitwy za tak odpowiedzialną sprawę

Siostra Majewska jak i bł. ks. Sopoćko mieli wielkie szczęście, że spotkali się po śmierci s. Faustyny. Dzięki temu była możliwość kontynuowania wielkiego działa związanego z Bożym Miłosierdziem

Warto było czekać tyle na ten wywiad

S. Helena urodziła się 10 kwietnia 1902 r. na Podolu. W 1934 r. wstąpiła do bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr od Aniołów w Wilnie. Po zakończeniu II wojny światowej pomimo nakazów repatriacji pozostała w Wilnie.

W 1950 r. władze wydały decyzję o aresztowaniu s. H. Majewskiej, która pracowała wówczas jako sekretarka w polskiej szkole na wileńskim Antokolu. Powodem było oskarżenie o działania antysowieckie, które polegać miały na prowadzeniu nielegalnie funkcjonującego domu zakonnego oraz kontakt z „agentem Watykanu”– ks. Antonim Ząbkiem SJ. Decyzją sądu została skazana na 5 lat zesłania do obozu karnego w Dolince, na stepach Karagandy. Przebywała tam pomiędzy 1951 a 1956 rokiem. Następnie wróciła do Wilna, by pozostać już tam na zawsze.

S. Majewska zmarła dnia 5 grudnia 1967 roku w Kalwarii. Pochowano ją na cmentarzu parafii NMP w wileńskim Zwierzyńcu. Tak pisał o jej śmierci bł. ks. M. Sopoćko w jednym z listów do swych sióstr: „Śp. Helena Majewska była parę lat „na wakacjach” na Wschodzie, a po powrocie przebywała w Kalwarii. Umarła nagle. W dniu śmierci była rano w kościele, a po powrocie zajmowała się gospodarstwem, w południe prasowała (sobie czarną sukienkę), potem usiadła, zapytała czy siostry odmówiły „Anioł Pański” i skonała”.

Miły wywiad