Niedawno Szkoła Podstawowa w Mościszkach została przekształcona w Centrum Wielofunkcyjne. Zapytaliśmy dyrektora, czym się różni szkoła podstawowa od szkoły-centrum wielofunkcyjnego.
Dyrektor powiedział, co lub kto jest chlubą placówki w Mościszkach, z czego społeczność szkolna jest dumna najbardziej.
W szkole działa niemało kółek. Dyrektor opowiedział o zajęciach pozalekcyjnych uczniów, opowiedział o najnowszych projektach, w których bierze udział szkoła.
Szkoła od lat zabiega o możliwość obrania Jana Konrada Obsta za patrona. Zapytaliśmy Pana Dyrektora, jak sytuacja wygląda obecnie i czy są szanse, że placówka w Mościszkach będzie nosiła imię założyciela Muzeum Adama Mickiewicza w Wilnie.
Dyrektor opowiedział o możliwościach dzieci z Mościszek utrzymywania kontaktów z rodakami w Polsce i wyjazdów za granicę.
Radio Wilno. Wywiad z Waldemarem Klimaszewskim
Komentarze
W 1949 roku w szkole uczyło się około 100 dzieci. Nauczano języka polskiego, litewskiego, rosyjskiego, przyrody, arytmetyki, geometrii, historii, zaś od 5 klasy - języka niemieckiego.
W l. 1950-1951 lekcje odbywały się w języku rosyjskim, od 1950 roku szkoła w Rubnie nazywała się Siedmioletnia Szkoła Podstawowa.
Rok 1952. Pierwsza promocja. W 1958 roku uczyło się 90 uczniów. Nauka w szkole odbywała się w języku polskim. W 1959 roku szkoła spaliła się, lekcje jednak odbywały się w pomieszczeniach należących do mieszkańca p. Gudańca.
W 1960 roku szkołę przeniesiono do Mościszek. Nauczanie odbywało się w dwie zmiany. Do szkoły uczęszczało 152 uczniów. W 1961 roku uczyło się 197 uczniów. W 1961 r. przybrała nazwę Ośmioletniej Szkoły w Rubnie. Od 1988 roku nauczanie jest prowadzone w obecnym budynku szkolnym. Wówczas naukę w szkole pobierało 150 uczniów, pracowało 16 pedagogów.
Niezmiernie ważnym elementem utrzymania polskiej tożsamości narodowej jest religia. 100% uczniów szkoły uczęszcza na lekcje religii. Mościska szkoła, wychodząc m.in. z założenia, że nauczanie religii jest nie tylko jednym ze źródeł kształtowania postaw moralnych i wychowania młodego człowieka, ale też ważną determinantą spójności wspólnoty narodowej, organizuje co roku jasełka. Z kolei obchody takich świąt jak np. Zapusty stanowi kontynuację i przyczynek do krzewienia tradycji ludowych, a tym samym wyrażania tożsamości narodowej.
Nie mówią o nim żadne ency-klopedie, nikt dotąd nie napisał o nim monografii. Za życia Obsta zamiesz-czano jego biogramy, głównie jednak jako redaktora "Dziennika Wileńskiego". Po wojnie nazwisko to figurowało jedynie w wykazie jego spuścizny rękopiśmiennej, zestawionej w 1958r. w Bibliotece Akademii Nauk w Wilnie (dawniej Wróblewskich) przez V. Ambramavičiusa oraz V.Čepiene. "Polski słownik biograficzny" przy haśle "Jan Obst" podaje niektóre daty i nazwy ze znakiem zapytania. Wydane w latach 90-ych edycje traktujące o latach międzywojennych Wilna i jego kultury, w tym: "Dziennik" (Warszawa 1994-96) F. Ruszczyca czy "Młoda Polska Wileńska" A. Romanowskiego (Kraków 1999) wspominają Obsta tylko w jednym wycinku czasowym.
Autor: Edmondo De Amicis, Serce
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.