Cytuję jan71:

Ksiądz Aszkiełowicz to Polak Roku 2015. Wygrał plebiscyt bezdyskusyjnie, bo też jest postacią wyjątkową, wspaniałym kapłanem oraz duchowym przewodnikiem Polaków na Litwie. Jako następca Patriarchy Wileńszczyzny śp. ks. prałata Józefa Obrembskiego, z wielkim oddaniem kontynuuje jego dzieło posługi wszystkim, którzy tego potrzebują.

Mieszkańcy doceniają ludzi uczciwych, prawych, oddanych pożytecznej działalności. Właśnie takich jak zacny ksiądz Józef.

W nawiązaniu do propozycji prowadzenia jakiejś stałej audycji to ks. Aszkiełowicz jest zapewne kopalnią historii.

Czy można gdzieś zobaczyć ramówkę RW?

Zgadzam się, że tytuł "Polaka Roku" trafił w ręce wspaniałego kapłana i oddanego ludziom człowieka. PS różnica punktowa między ks Aszkiełowiczem a ostatnim Cz. Okińczycem faktycznie była ogromna :)

Ksiądz Aszkiełowicz to Polak Roku 2015. Wygrał plebiscyt bezdyskusyjnie, bo też jest postacią wyjątkową, wspaniałym kapłanem oraz duchowym przewodnikiem Polaków na Litwie. Jako następca Patriarchy Wileńszczyzny śp. ks. prałata Józefa Obrembskiego, z wielkim oddaniem kontynuuje jego dzieło posługi wszystkim, którzy tego potrzebują.

Józef Piłsudski o Wilnie:

"Gdym siedział w Magdeburgu (…) myślałem o miłem (…). jedno z najmilszych, jakie mam i jakie przeżyłem, jest Wilno, jest miasto moje rodzinne. I nieraz tam, w Magdeburgu, o Wilnie myślałem i do Wilna tęskniłem. Miłe miasto. Rzędem biegną mury, pagórki, otoczone zielenią, pieszczą mury. Mury tęsknie na pagórki spoglądają. Miłe miasto. (...) Miłe mury, co mnie dzieckiem niegdyś pieściły, co kochać wielkość prawdy nauczyły, miłe miasto z tylu, tylu przeżyciami. Miasto - symbol naszej wielkiej kultury i państwowości, ongiś potęgi. Dynastia Jagiellonów, co nad wieżyczkami Krakowa i wieżami Wilna potężnie niegdyś panowała. Wilno Stefana Batorego, co uniwersytet zakładał i mieczem nowe granice wybijał. Wielcy poeci i wieszcze, co naród pieścili słowem i w czar zakuwanymi słowami życie narodowi dawali. Nie gdzie indziej jak tu, w tej samej szkole, gdzie ja biegałem w tych murach, pięknie wołających do Boga, uczyli się jak ja kiedyś, w przeklętej rosyjskiej szkole. Wszystko piękno w mej duszy przez Wilno pieszczone. Tu pierwsze słowa miłości, tu pierwsze słowa mądrości, tu wszystko, czym dziecko i młodzieniec żył w pieszczocie z murami i w pieszczocie z pagórkami. Jedno z najpiękniejszych miejsc na świecie!"