Roman Dmowski urodził się 9 sierpnia 1864 r. na terenie dzisiejszej Warszawy na Kamionku. Lider Narodowej Demokracji głoszący w szczególny sposób wagę rozwoju intelektualnego i gospodarczego narodu, ale także wspierający powstanie armii polskiej w zaborze rosyjskim, a potem we Francji. W latach 1907–1909 był posłem do II i III Dumy Państwowej, pełniąc funkcję prezesa Koła Polskiego.

W czasie trwania I wojny światowej Dmowski zorganizował Komitet Narodowy Polski, 15 sierpnia 1917 r. został jego przewodniczącym. Komitet Narodowy Polski tworzyli politycy Narodowej Demokracji i Stronnictwa Polityki Realnej. 20 września 1917 r. KNP uznany został przez rząd francuski za oficjalną reprezentację Polski. W następnych miesiącach tę samą decyzję podjęły rządy Wielkiej Brytanii, Włoch i USA. W 1919 r. wraz z Ignacym Paderewskim reprezentował Polskę na paryskiej konferencji pokojowej. 28 czerwca 1919 r. wspólnie z nim podpisał w imieniu odrodzonej Rzeczypospolitej Traktat Wersalski. W latach 1919–1922 Dmowski był posłem na Sejm. Od 27 października do 14 grudnia 1923 r. pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w rządzie Wincentego Witosa.

Roman Dmowski zmarł po długiej chorobie 2 stycznia 1939 r. w Drozdowie koło Łomży. Pochowany został w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.