Roman Dmowski urodził się 9 sierpnia 1864 r. Po wybuchu I wojny światowej wszedł w skład utworzonego 25 listopada 1914 r. w Warszawie Komitetu Narodowego Polskiego, który, reprezentując orientację prorosyjską, skupiał głównie przedstawicieli Narodowej Demokracji oraz Stronnictwa Polityki Realnej.

W 1919 r. Dmowski, wraz z premierem Ignacym Paderewskim, reprezentował Polskę na paryskiej konferencji pokojowej. 28 czerwca 1919 r. wspólnie z nim podpisał w jej imieniu Traktat Wersalski. W latach 1919-1922 Roman Dmowski był posłem na Sejm (wybrano go zaocznie podczas jego pobytu na konferencji w Paryżu). W 1920 r., w czasie wojny polsko-bolszewickiej wszedł w skład Rady Obrony Państwa. W 1923 r. pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w rządzie Wincentego Witosa.

Po przewrocie majowym 1926 r. Dmowski założył opozycyjny wobec władz rządowych Obóz Wielkiej Polski, organizację o charakterze pozaparlamentarnym i ponadpartyjnym. Jej deklaracja ideowa, której był autorem, zakładała m.in. solidarność narodową, ścisły związek państwa z Kościołem oraz potrzebę kształtowania dyscypliny społecznej i obyczajowej.

Dmowski zmarł po długiej chorobie 2 stycznia 1939 r. w Drozdowie koło Łomży. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Była to jedna z największych manifestacji narodowych w międzywojennej Polsce. W orszaku żałobnym z katedry św. Jana Chrzciciela na Bródno uczestniczyło – według różnych źródeł – od 100 do 200 tys. osób.

Na podst. „Nasz Dziennik”, PAP