Pożegnanie prof. Zbigniewa Wawra

2022-12-30, 12:59
Oceń ten artykuł
(1 głos)
Pożegnanie prof. Zbigniewa Wawra Fot. Marek Borawski/KPRP

W Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie odbył się pogrzeb zmarłego 12 grudnia historyka prof. Zbigniewa Wawra. Był wybitnym muzealnikiem i historykiem wojskowości, dyrektorem Muzeum Łazienki Królewskie. Prezydent RP odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

W latach 2012–2016 prof. Wawer był dyrektorem Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Od 2017 r. pełnił funkcję dyrektora Łazienek Królewskich, od 2018 r. członka Rady przy Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda nadał pośmiertnie prof. Zbigniewowi Wawrowi Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy historycznej, za pielęgnowanie i popularyzowanie polskiego dziedzictwa kulturowego oraz działalność naukową i społeczną.

Podczas ceremonii pogrzebowej odczytano list Prezydenta RP Andrzeja Dudy, który napisał m.in.:

„Zawdzięczamy Panu Profesorowi kilkadziesiąt znakomitych książek i publikacji na temat historii polskiego oręża w latach II wojny światowej. Na zawsze zapisał się w historiografii jako autor monumentalnego dzieła „Monte Cassino”, najpełniejszego polskiego opracowania dotyczącego tej bitwy. Był również twórcą scenariuszy telewizyjnych, realizatorem oraz konsultantem kilkudziesięciu filmów i programów historycznych o wojennych polskich losach XX wieku. Zbigniew Wawer dobrze zasłużył się Polsce. Żegnam Go ze smutkiem i oddaję Mu hołd. Rodzinie, przyjaciołom oraz współpracownikom Zmarłego składam wyrazy głębokiego współczucia.”

Prof. Zbigniew Wawer zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w wieku 66 lat. Po mszy świętej w katedrze Polowej Wojska Polskiego, spoczął na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Na podst. prezydent.pl

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24