130. rocznica urodzin gen. Władysława Andersa

2022-08-11, 23:03
Oceń ten artykuł
(1 głos)
Popiersie gen. Władysława Andersa w Krakowie Popiersie gen. Władysława Andersa w Krakowie Fot. Janusz Ślęzak (IPN)

Odbyły się uroczystości z okazji 130. rocznicy urodzin generała Władysława Andersa (1892-1970).

Jednym z punktów krakowskich, uroczystych obchodów 130. rocznicy urodzin gen. Andersa była Msza św. w intencji dowódcy oraz żołnierzy 2 Korpusu Polskiego, której przewodniczył biskup polowy Wiesław Lechowicz.

Podczas homilii bp. Lechowicz podkreślił: - „Całe życie gen. broni Władysława Andersa przeżywane było w kategorii daru, w imię miłości do Boga i Ojczyzny, w duchu poświęcenia nie wykluczającego złożenia najwyższej ofiary z własnego życia”. Jak dodał, dowódcy 2 Korpusu Polskiego wciąż „towarzyszyła nadzieja, że z ofiary polskich żołnierzy, niejednokrotnie dosłownie rzuconych i pochowanych w ziemi zrosi się owoc w postaci Polski wolnej i niepodległej”.

Po Mszy świętej zebrani, w tym córka generała Anna Maria Anders, udali się do Parku Jordana, gdzie odbył się capstrzyk oraz złożono kwiaty przy popiersiu generała.

Gen. Władysław Anders był wybitnym wojskowym, dowódcą cieszącym się niezwykłym zaufaniem swoich żołnierzy. Podczas wojny obronnej 1939 roku był więźniem sowieckim, następnie twórcą i dowódcą Armii Polskiej w Związku Radzieckim, z której został wydzielony 2. Korpus Polski. Formacja ta wsławiła się walkami we Włoszech, między innymi o Monte Cassino. Od lutego do maja 1945 roku pełnił obowiązki Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych. Po wojnie pozostał na emigracji w Anglii. Komunistyczne władze pozbawiły go polskiego obywatelstwa i stopnia generała. Zmarł w 1970 roku w Londynie.

Na podst. stacja7.pl

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24