Przystanek kolejowy Warszawa Ochota, wzniesiony w latach 1962-63 wg projektu opracowanego pod kierunkiem Arseniusza Romanowicza i Piotra Szymaniaka, stanowi element założenia linii średnicowej, funkcjonującej na odcinku między dworcami Warszawa Wschodnia i Warszawa Zachodnia. Został zrealizowany równocześnie z przystankami Warszawa Powiśle i Warszawa Stadion.
Najcenniejszym obiektem przystanku kolejowego Warszawa Ochota jest pawilon kasowy, którego zadaszenie zrealizowano w konstrukcji stanowiącej paraboloidę hiperboliczną, pierwszy raz wykorzystaną w budownictwie w 1954 r. przez architekta Eduardo Catalano. Zastosowanie ww. formy o dynamicznej linii jest ilustracją progresywnych rozwiązań architektonicznych i wykazuje wysokie wartości artystyczne oraz nowatorstwo konstrukcji. Jednocześnie obiekt posiada walor przestrzenny i urbanistyczny, którego nośnikiem jest ekspozycja pawilonu kasowego posadowionego na kładce, a tym samym nadwieszonego nad torowiskiem.
Na podst. inf. MKiDN