Prezydent: Mam nadzieję, że niebawem ruch bezwizowy pomiędzy Polską a USA stanie się faktem

2019-10-05, 14:24
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
– Po cichu liczę, że być może udałoby się to zrealizować jeszcze przed końcem roku – przyznał Andrzej Duda – Po cichu liczę, że być może udałoby się to zrealizować jeszcze przed końcem roku – przyznał Andrzej Duda Fot. Krzysztof Sitkowski/KPRP

– Po cichu liczę, że przed końcem roku skończy się procedura ws. ruchu bezwizowego – podkreślił Andrzej Duda. W piątek prezydent USA Donald Trump podpisał zgodę na ruch bezwizowy z naszym krajem.

Jak zaznaczył prezydent RP, przystąpienie do tego programu najkrócej może trwać pięć tygodni, ale i kilka miesięcy.

– Po cichu liczę, że być może udałoby się to zrealizować jeszcze przed końcem roku – przyznał Andrzej Duda.

Jak dodał: – Ogromnie się cieszę się i jestem też za to wdzięczny prezydentowi Donaldowi Trumpowi. Przez wiele, wiele lat nam to zniesienie wiz obiecywano. Wielu prezydentów o tym mówiło. Przeprowadziłem z prezydentem Trumpem na ten temat dosyć długą rozmowę, w trakcie której powiedział: „Musimy to załatwić, Polacy muszą być zwolnieni z wiz", i to się właśnie dzieje.

Biały Dom wydał w piątek komunikat, w którym podkreślił, że wdrożenie ruchu bezwizowego między Polską a USA, to „ważny krok na drodze do dalszego rozwoju wzajemnych relacji w obszarze gospodarki, bezpieczeństwa, kultury i stosunków międzyludzkich".

Na podst. prezydent.pl

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24