Ludzkie szczątki odkryto podczas prac archeologicznych rozpoczętych 16 września tego roku w wykopie badawczym od głębokości około 40 cm. Oprócz pojedynczych kości rozrzuconych w zasypisku wkopu udokumentowano także kości dłoni zalegające w układzie anatomicznym oraz czaszkę. Odkryto także elementy umundurowania i wyposażenia używanego przez polskich żołnierzy we wrześniu 1939 r., m.in. fragmenty amunicji strzeleckiej polskiej produkcji z 1933 r., polski guzik mundurowy wz. 1928, pas wojskowy wz. 1931 wraz z trzykomorowymi ładownicami wz. 1922 do amunicji karabinowej i żabką wz. 1924 do mocowania bagnetu przy pasie.
Ponadto pozyskano wiele fragmentów betonowego gruzu pochodzącego z konstrukcji Wartowni nr 5 zniszczonej podczas bombardowania Westerplatte 2 września 1939 r.
Zarówno miejsce odkrycia ludzkich kości, stan ich zachowania, jak i zalegające wraz z nimi przedmioty wskazują, że zlokalizowano miejsce pierwotnego pochówku poległych obrońców Westerplatte, ekshumowanych w niedbały sposób w 1940 r.
Wiceminister Sellin wyraził nadzieję, że odnalezione szczątki jednego z obrońców Westerplatte będzie można zidentyfikować.
– Znamy z imienia i nazwiska 17 poległych obrońców Westerplatte – powiedział minister. – Ponieważ wszystko wskazuje na to, że odnalezione szczątki należą do żołnierza, który poległ 2 września 1939 r. w Wartowni nr 5, to krąg poszukiwań zawęża się do 6 osób. W identyfikacji na pewno pomoże pomoc rodzin poległych, o którą gorąco apelujemy.
Od zakończenia II wojny światowej nigdy nie prowadzono systematycznej akcji poszukiwania szczątków poległych obrońców Westerplatte. W 1963 r. podczas prac budowlanych związanych z budową nabrzeża na Westerplatte, odnaleziono przypadkowo szczątki kaprala Andrzeja Kowalczyka, co nie znalazło odbicia w ówczesnych mediach ogólnopolskich i lokalnych. Major Sucharski i kapral Kowalczyk to jedyni żołnierze ,których szczątki zostały oficjalnie złożone na Cmentarzu Obrońców Westerplatte.
Obecnie na terenie dawnej Wojskowej Składnicy Tranzytowej (WST) na Westerplatte przez Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 (oddział Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku) kierowanego przez mgr. inż. Mariusza Wójtowicza-Podhorskiego prowadzony jest V etap badań. Głównym założeniem prac było zlokalizowanie miejsca, gdzie po 7 września 1939 r. pochowano poległych obrońców Westerplatte, ekshumowanych w styczniu 1940 r. przez jeńców cywilnych, porządkujących pod nadzorem Niemców teren pola bitwy na Westerplatte. Odnalezione wówczas ciała polskich obrońców zostały wywiezione i ponownie pochowane w nieznanym miejscu (prawdopodobnie cmentarz na Zaspie w Gdańsku).
Planowane jest uczytelnienie mogił w terenie np. poprzez odtworzenie ziemnych kopczyków grobowych i posadowienie krzyży. Miejsce pochówku do dnia dzisiejszego było zaniedbane, zarośnięte krzakami, w żaden sposób nie oznakowane i całkowicie zapomniane, choć znajduje się ono w odległości kilkudziesięciu metrów od głównego ciągu komunikacyjnego prowadzącego do Pomnika Obrońców Wybrzeża na Westerplatte.
Na podst. MKiDN
