– Zachęta to jest ważne miejsce dla polskiej kultury. Cieszę się, że mamy tutaj bardzo różne wystawy, ale szczególnie istotne jest to, żeby to było miejsce, które prezentuje rzeczy najważniejsze czy najbardziej reprezentatywne dla polskiej sztuki. Dlatego pomyśleliśmy o tym, żeby Zachęta podjęła się organizacji takich jesiennych salonów różnych dziedzin sztuki. Zaczynamy od malarstwa – powiedział minister kultury.
Odnosząc się do obejrzanej wystawy prof. Gliński zwrócił uwagę, że trudno znaleźć klucz do wyboru dzieł, które miałyby stanowić przegląd danej dziedziny sztuki.
– W tym przypadku kurator wybrał dość bezpieczny, ale myślę, że także mało kontrowersyjny klucz i kryterium, jakim jest Nagroda Cybisa. Nagroda Cybisa to jest pewnego typu instytucja, która promuje, hierarchizuje, wskazuje, co było w polskiej sztuce, jeżeli chodzi o malarstwo, najważniejsze. Patron był autorytetem dla całych pokoleń polskich malarzy, więc myślę, to jest interesujące, a mówiąc wprost, jedno z najbardziej właściwych kryteriów do prezentowania polskiej sztuki malarskiej – ocenił premier.
Dyrektor Zachęty Hanna Wróblewska dodała, że zgodnie z programem galerii przez cztery lata w okresie jesiennym prezentowane będą przekrojowe wystawy poświęcone wybranemu medium.
– Jako pierwsze było medium malarstwa. Za rok będziemy pokazywać medium trochę zapomniane, jakim jest scenografia. To będzie wystawa, nad którą pracujemy razem z Instytutem Teatralnym. Za dwa lata pokażemy wystawę rzeźby. Tytuł roboczy to „Rzeźba w poszukiwaniu miejsca”. To będą przeglądy, w których skupiamy się na medium, ale pokazujemy to medium od strony kuratorskiej. Czasem kurator stawia problem, czasem sięga po jakieś kryterium, czasem pokazuje historię pewnego medium.
Kuratorem przekrojowej wystawy polskiego malarstwa XX i XXI wieku pt. „Co po Cybisie?” jest Michał Jachuła. Wystawa obejmuje szerokie spektrum dzieł wybitnych polskich twórców, wpisujących się w kluczowe nurty historii sztuki i aktualne prądy artystyczne. Na wystawie można zobaczyć m.in. klasyków współczesności (Stefan Gierowski, Jan Lebenstein, Jerzy Nowosielski, Jan Dobkowski), twórców reprezentujących postawy konceptualne (Andrzej Dłużniewski, Ryszard Winiarski, Koji Kamoji), pedagogów i eksperymentatorów (Leon Tarasewicz, Roman Owidzki) oraz kilka postaw wartych przypomnienia, a obecnie pozostających na marginesach historii sztuki (m.in. Krzysztof Bucki, Witold Damasiewicz, Henryk Błachnio). Zakcentowane zostało także malarstwo kobiet (Barbara Jonscher, Erna Rosenstein, Teresa Pągowska, Aleksandra Jachtoma, Jadwiga Sawicka). Wszystkich twórców łączy fakt, że byli laureatami Nagrody im. Jana Cybisa – znakomitego kolorysty, charyzmatycznego pedagoga i kluczowej postaci w dyskursie o kształcie powojennego malarstwa.
Na podst. mkidn.gov.pl
