Planowane jest podjęcie uchwały w 100. rocznicę śmierci Mariana Smoluchowskiego – genialnego polskiego fizyka. Senat przypomni w niej, że 5 września 2017 r. minie 100 lat od jego przedwczesnej śmierci. Ten jeden z najwybitniejszych światowych uczonych przełomu XIX i XX w. ukończył z najwyższym wyróżnieniem studia z fizyki na Uniwersytecie Wiedeńskim. Obronił z wyróżnieniem pracę doktorską. Przez kilka lat pracował w różnych ośrodkach naukowych Europy (Paryż, Glasgow, Berlin). Po powrocie do Wiednia w 1898 r. został docentem i otrzymał prawo wykładania, które przeniósł na Uniwersytet Lwowski, uzasadniając to m.in. możliwością prowadzenia wykładów w języku polskim. W wieku 28 lat objął stanowisko profesora nadzwyczajnego fizyki teoretycznej Uniwersytetu Lwowskiego, a mając 31 lat stanowisko profesora zwyczajnego, będąc wtedy najmłodszym profesorem w Cesarstwie Austro-Węgierskim. W 1913 r. przyjął zaproszenie Uniwersytetu Jagiellońskiego i objął kierownictwo Katedry Fizyki Eksperymentalnej. 15 lipca 1917 r. został wybrany na rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale nie zdążył objąć tej funkcji. Marian Smoluchowski był jednym ze współtwórców kinetycznej teorii materii. Należał do grona prekursorów wykorzystania metod stochastycznych jako narzędzia do opisu zjawisk fizycznych. 3 Nagrody Nobla w latach 20. były ściśle związane z jego osiągnięciami: w 1925 r. z chemii (Richard Zsigmondy), w 1926 r. z fizyki (Jean Perrin) i z chemii (Theodor Svedberg). Współpracował także blisko z filozofami szkoły lwowsko–warszawskiej, sam zaś zajmował się m.in. analizą pojęcia przypadku i prawdopodobieństwa. Marian Smoluchowski i jego brat Tadeusz należeli też do czołowych alpinistów europejskich tamtych czasów. Uczony należał także do pionierów polskiego narciarstwa i taternictwa. Na osobną uwagę zasługuje jego umiłowanie Polski, w tym wielki szacunek dla języka polskiego, polskiej przyrody i polskiej kultury. Izba w uchwale wyrazi przekonanie, że przywołanie postaci Mariana Smoluchowskiego w 100-lecie jego śmierci winno się stać okazją do wprowadzenia jego osoby do przestrzeni publicznej, szczególnie szkół i uczelni.
Cel ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (projekt rządowy) to określenie sposobu ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego przysługującego poszczególnym grupom zawodowym tych pracowników, uwzględniającego rodzaj wykonywanej pracy, a także sposobu i harmonogramu dochodzenia do ustalonego poziomu wynagrodzenia zasadniczego. Zgodnie z ustawą najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustala się jako iloczyn współczynnika pracy dla danej grupy zawodowej i wysokości przeciętnego wynagrodzenia w roku poprzedzającym. Do końca 2019 r. zamiast przeciętnego wynagrodzenia przyjmowana będzie kwota 3,9 tys. zł brutto. Docelowa wysokość najniższego wynagrodzenia zasadniczego zostanie osiągnięta dopiero po upływie okresu przejściowego, do końca 2021 r. Z szacunkowych wyliczeń wynika, że minimalne wynagrodzenie lekarzy specjalistów będzie wynosiło ok. 6,4 tys. zł, lekarzy z I stopniem specjalizacji ‒ ok. 5,9 tys. zł, lekarza bez specjalizacji ok. 5,3 tys. zł, a stażysty ‒ prawie 3,7 tys. Farmaceuci, fizjoterapeuci, diagności laboratoryjni i inni pracownicy medyczni z wyższym wykształceniem mają zarabiać minimum 5,3 tys. zł (ze specjalizacją) lub 3,7 tys. zł (bez specjalizacji). Pielęgniarki z wyższym wykształceniem i specjalizacją mają zarabiać co najmniej 5,3 tys. zł. Minimalne wynagrodzenie pielęgniarek bez tytułu magistra, ale ze specjalizacją określono na 3,7 tys. zł, a bez specjalizacji ‒ na 3,2 tys. zł. Płaca minimalna fizjoterapeutów i innych pracowników medycznych ze średnim wykształceniem wyniesie minimum 3,2 tys. zł.
Podczas 44. posiedzenia Senat przeprowadzi też drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o kierujących pojazdami, przygotowanego przez Komisję Ustawodawczą jako realizację orzeczenia Trybunału Konstytucyjnegoz 8 czerwca 2016 r. (sygn. akt K 37/13). TK stwierdził w nim niezgodność przepisów ustawy z 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami z Konstytucją RP i Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych. Projekt zmierza do obniżenia osobom niepełnosprawnym opłaty za praktyczną część egzaminu państwowego na prawo jazdy o koszt udostępnienia pojazdu, gdy egzaminu nie przeprowadza się z wykorzystaniem pojazdu wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, ale pojazdu osoby niepełnosprawnej, przystosowanym do rodzaju schorzenia.
Zaplanowano również, że Izba zapozna się zinformacją o działalności Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r., a także ze sprawozdaniem Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji z petycji rozpatrzonych w 2016 r.
