List Prezydenta RP na inaugurację Roku Tadeusza Kościuszki

2017-03-24, 11:33
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
List Prezydenta RP na inaugurację Roku Tadeusza Kościuszki Fot. prezydent.pl

"Proklamowany przez Sejm Rzeczypospolitej Rok Tadeusza Kościuszki jest okazją, aby w dwusetną rocznicę śmierci jednego z największych polskich patriotów i przywódców narodowych podkreślić ponadczasową aktualność wartości, które reprezentował" - napisał prezydent Polski Andrzej Duda w liście na inaugurację Roku Tadeusza Kościuszki.

Szanowni Państwo!
Drodzy Rodacy!

Dwudziestego czwartego marca 1794 roku Tadeusz Kościuszko, Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej, złożył przed wojskiem i mieszkańcami Krakowa uroczystą przysięgę – zobowiązanie do walki „dla obrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności”. Tamtego dnia rozpoczął się wielki zryw niepodległościowy. Insurekcja, którą potomni nazwali kościuszkowską.

Tegoroczne obchody tej rocznicy mają wymiar szczególny. Proklamowany przez Sejm Rzeczypospolitej Rok Tadeusza Kościuszki jest okazją, aby w dwusetną rocznicę śmierci jednego z największych polskich patriotów i przywódców narodowych podkreślić ponadczasową aktualność wartości, które reprezentował.

Na wielką scenę dziejów naszej Ojczyzny wkroczył on jako wszechstronnie wykształcony absolwent Szkoły Rycerskiej, ówczesnej kuźni elit państwowych i wojskowych, oraz jako bohater wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Jego wiedza, doświadczenie i sumienność, a jednocześnie oddanie sprawie wolności, męstwo w walce o prawo narodów do samostanowienia, zyskały mu za oceanem ogromną wdzięczność i szacunek. Tomasz Jefferson, trzeci prezydent Stanów Zjednoczonych, napisał o nim: „Był najczystszym synem wolności, jakiego poznałem (...), i to wolności dla wszystkich, a nie tylko dla nielicznych i bogatych”.

Także podczas insurekcji odziany w prostą sukmanę zwycięzca spod Racławic zagrzewał do boju nie tylko synów szlacheckich rodów, ale też mieszczan i chłopów. Był to przełomowy moment naszej historii. To wtedy, pod buławą Naczelnika Kościuszki, w walce o wspólną Ojczyznę oraz
o wspólne ideały wolności i społecznej solidarności, narodził się nowoczesny naród polski.

I choć Rzeczpospolita zniknęła wtedy z mapy Europy, pamięć o wojnie stoczonej w jej obronie przetrwała. Trwała wiara w odrodzenie Polski jako państwa niezależnego, silnego, rządzonego sprawnie i sprawiedliwie. Nadzieja, która ożywiała szeregi kosynierów, miejskich milicji, uczestników pospolitego ruszenia oraz żołnierzy regularnej armii polskiej, nie gasła także w kolejnych pokoleniach. To ona pomogła nam odzyskać wolność w roku 1918. To ona umacniała nas podczas II wojny światowej, w okresie powstania antykomunistycznego i podczas zmagań z totalitarnym zniewoleniem. Bohaterstwo i determinacja uczestników insurekcji kościuszkowskiej oraz ich wodza po dziś dzień napełnia nas podziwem i dumą.

„Patrz Kościuszko na nas z nieba”, śpiewali powstańcy listopadowi. Ufam, że obchody Roku Tadeusza Kościuszki przypomną osobę i zasługi patrona naszej wolności. Niech jego życie, myśl i dokonania staną się na nowo źródłem inspiracji dla Polaków oraz dla innych narodów, w historii których obecny jest bądź to sam generał Kościuszko, bądź to ideały, którym służył.

Zachęcam Państwa do udziału w kolejnych wydarzeniach upamiętniających jednego z największych polskich bohaterów narodowych oraz jednego z najżarliwszych orędowników wolności i godności każdego człowieka.

Z wyrazami szacunku

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Andrzej Duda

Na podst. prezydent.pl

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24