Narodowy Dzień Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956

2016-06-28, 13:14
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
Narodowy Dzień Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956 fot. zbiory Muzeum Powstania Poznańskiego - Czerwiec 1956

21 czerwca 2006 r. Sejm V kadencji w drodze uchwały ustanowił 28 czerwca Dniem Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956 r.

- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie oddać hołd bohaterom, których odwaga i patriotyzm stały się kamieniem węgielnym późniejszych antykomunistycznych zrywów w Polsce - czytamy w przyjętej uchwale. Sejm, tym dokumentem, uczcił pamięć ofiar w pięćdziesiątą rocznicę obchodów wydarzeń czerwcowych. Jak podkreślono w uchwale protesty i strajki robotników w czerwcu 1956 r. w Poznaniu wybuchły w imię walki o wolność, chleb i sprawiedliwość. - Przerodziły się one w zbrojne wystąpienie przeciwko ówczesnej władzy - głosi dokument.

W uchwale podkreślono też, że zryw poznański, choć krwawo stłumiony z użyciem wojska i czołgów, przyniósł zwycięstwo moralne, które odbiło się szerokim echem w Polsce i poza Jej granicami. Dokument głosi też, że w wolnej, niepodległej Polsce winni jesteśmy ludziom Czerwca 1956 pamięć i wdzięczność.

***

Wydarzenia w czerwcu 1956 r. w Poznaniu to pierwszy masowy bunt społeczny przeciwko ówczesnej władzy i sytuacji gospodarczej w kraju. Protesty rozpoczęły się od strajku robotników Zakładów Przemysłu Metalowego im. J. Stalina (obecna nazwa Zakłady Przemysłu Metalowego im. H. Cegielskiego). Strajk przerodził się w wielotysięczną manifestację na ulicach Poznania. Wystąpienie wielkopolan zostało spacyfikowane przez wojsko i milicję.

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24