Jak donosi agencja ELTA, nieoficjalnie wiadomo, że władzom Ukrainy i proukraińskim wspólnotom na Krymie zalecał on nieprzeciwstawianie się agresorom.

Petras Vaitiekūnas dążył do przekonania partnerów na Ukrainie, że, nie stawiając oporu na Krymie, władze państwowe mają szanse podnieść problem aneksji do poziomu międzynarodowego. Uważał, że w razie stawiania oporu przez Ukraińców na Krymie konflikt pozostałby jedynie problemem rosyjsko-ukraińskim, który, przy nierównych siłach przeciwstawiających się państw, ostatecznie i tak byłby rozwiązany na korzyść Rosji, jednakże stworzyłoby to możliwość państwom zachodnim do uważnego obserwowania procesu.

61-letni Petras Vaitiekūnas w latach 2006-2008 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Gediminasa Kirkilasa, od 2010 roku – ambasadorem Litwy na Ukrainie.

Ukończył studia na wydziale fizyki na Uniwersytecie Wileńskim. W latach 1976–1990 był pracownikiem naukowym w Instytucie Fizyki Litewskiej Akademii Nauk, gdzie w 1983 roku uzyskał stopień doktora. W 1994 roku odbył staż w Kolegium Studiów Strategicznych w Europejskim Centrum Studiów Bezpieczeństwa im. George'a C. Marshalla w Niemczech.

W latach 1990–1992 był deputowanym Rady Najwyższej Litewskiej SSR. Należał do sygnatariuszy uchwalonej 11 marca 1990 Deklaracji Niepodległości Republiki Litewskiej. Należał do Litewskiej Partii Demokratycznej, którą opuścił.

W latach 1992–1998 był doradcą ds. polityki zagranicznej Algirdasa Brazauskasa. W 1998 roku kierował Wydziałem Europy Środkowej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a w latach 1998–1999 zajmował stanowisko doradcy ministra. Przez kolejne pięć lat pełnił funkcję ambasadora na Łotwie. Po powrocie do kraju w 2004 roku został doradcą prezydenta ds. polityki zagranicznej, a następnie ambasadorem pełnomocnym w Departamencie Analiz i Planowania Polityki Zagranicznej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 2005–2006 był ambasadorem na Białorusi.

W 2006 roku został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych z rekomendacji Litewskiego Ludowego Związku Chłopskiego. W wyborach parlamentarnych w 2008 roku bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z ramienia tej partii. 9 grudnia tego roku zakończył urzędowanie na stanowisku ministra.

Przez rok pełnił funkcję doradcy przewodniczącego Sejmu do spraw zagranicznych. W styczniu 2010 roku przystąpił do wykonywania obowiązków ambasadora Litwy na Ukrainie.