Obchody rozpoczęły się uroczystą Mszą świętą w miejscowym kościele pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W kościele zgromadziła się cała społeczność szkolna, mieszkańcy i goście święta. Po nabożeństwie, które odprawił proboszcz ks. Edward Dukiel, wszyscy udali się na grób księdza prałata Józefa Obrembskiego, gdzie zapalono znicze, złożono kwiaty, odmówiono modlitwę. 

Po wspólnej modlitwie uczestnicy obchodów udali się w uroczystym pochodzie do szkoły. Przemarsz otwierał poczet sztandarowy szkoły.

Kolejnym punktem uroczystości było odsłonięcie tablicy pamiątkowej, poświęconej 250-leciu szkolnictwa w Mejszagole. Tablica stanęła przy Gimnazjum im. Ks. Józefa Obrembskiego w Mejszagole. Jej odsłonięcia dokonała wicemer rejonu wileńskiego i absolwentka mejszagolskiej szkoły Edyta Tamošiūnaitė, dyrektorka gimnazjum Wioleta Brodowska i była wieloletnia dyrektorka Alfreda Jankowska.

– Święty papież Jan Paweł II powiedział, że szkoła jest naszym drugim domem, w którym kultywuje się i pielęgnuje najważniejsze wartości w życiu. Dyrektor gimnazjum wspomniała, że wasza społeczność gimnazjalna pielęgnuje 3 najważniejsze wartości: odpowiedzialność, moralność i odwagę. Jestem przekonana, że w waszej dużej i przyjaznej rodzinie tych wartości jest znacznie więcej. Jakość edukacji jest jedną z najważniejszych rzeczy, ale równie ważne są wartości, które pielęgnujecie i przekazujecie innym – powiedziała wicemer Tamošiūnaitė.

Wicemer podziękowała wszystkim, którzy przyczynili się do tworzenia historii oświaty w Mejszagole, przekazali swoją wiedzę i doświadczenie. Życzyła, aby gimnazjum nadal się rozwijało i aby każdy mógł być dumny z efektów swojej pracy.

Z gratulacjami dla społeczności szkolnej przybyła poseł na Sejm Rita Tamašunienė, a propos absolwentka tej szkoły, przewodniczący frakcji AWPL-ZChR rejonu wileńskiego Waldemar Urban, a także liczni absolwenci i byli nauczyciele gimnazjum. Na uroczystości był też obecny dyrektor administracji podstołecznego samorządu Władysław Kondratowicz, który dla społeczności gimnazjum przekazał przezent od mera rejonu wileńskiego Roberta Duchniewicza – ławkę.

Podczas święta uczniowie przedstawili zebranym program artystyczny. Nauczycielom wręczono listy gratulacyjne.

Uwieńczeniem tak ważnej dla miejscowej społeczności uroczystości była prezentacja książki o dziejach polskiej oświaty w Mejszagole, zatytułowanej „250 lat marszu ku wiedzy”. Jej autorem jest absolwent mejszagolskiej szkoły, znany na Wileńszczyźnie poeta Henryk Mażula, który jest też autorem hymnu Gimnazjum im. ks. Józefa Obrembskiego w Mejszagole.

***

Jak czytamy na stronie internetowej Gimnazjum im. ks. Józefa Obrembskiego w Mejszagole o historii szkolnictwa w Mejszagole, ze zbiorowego wykazu szkółek parafialnych w biskupstwie wileńskim wiadomo, że w latach 1781 i 1782 w Mejszagole działała szkółka przykościelna, w której uczyło się 15 dzieci. Wiele wskazuje na to, że szkółka w tej miejscowości działała już wcześniej i była założona w 1773 r.

W 1773 r. Komisja Edukacji Narodowej powołała do istnienia szkółkę przy parafii, która przetrwała do 1794 r. W latach 1803-1832 należała do wileńskiego okręgu naukowego przy uniwersytecie. Po zlikwidowaniu wileńskiego okręgu i zamknięciu uniwersytetu, szkoła przeszła pod nadzór prawosławnego duchowieństwa. W latach1841-1863 znowu była pod opieką okręgu wileńskiego, a od 1864 do 1914 r. nauczanie odbywało się po rosyjsku, tylko religii nauczano po polsku.

W okresie międzywojennym (1914-1939) następuje rozkwit polskiej szkoły. W 1935 roku wybudowano drewnianą szkołę, która działała jako szkoła siedmioletnia. Nadano jej imię Adama Mickiewicza. Działała niedługo. W 1936 roku strawił ją pożar. Centralny gmach obecnej szkoły wybudowano w latach 1937-1939, tuż przed wojną, w ramach programu „100 szkół dla Wileńszczyzny”. Zajęcia lekcyjne odbywały się po polsku. Jednak w kolejnych latach język wykładania zmieniał się w zależności od sytuacji politycznej.

Od 2007 roku szkoła nosi nazwę Szkoły Średniej im. ks. Józefa Obrembskiego. W 2014 roku szkoła uzyskała status gimnazjum. 

Na podst. vrsa.lt. inf. wł.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•