– Prośmy Boga, żeby odnowił w nas to powołanie, byśmy mogli dzielić się z innymi Jego pokojem i miłosierdziem – powiedział na rozpoczęcie Mszy św. inaugurującej konferencję wileński metropolita abp Gintaras Grušas. Podkreślił w homilii, że temat konferencji nie jest przypadkowy: „Mówimy o apostołach miłosierdzia nie dlatego, że mieszkamy w Mieście Miłosierdzia, czy dlatego, że tutaj działali i mieszkali apostołowie Bożego Miłosierdzia, ale dlatego, że podstawowym zadaniem centrum katechetycznego są właśnie uczynki miłosierdzia”.
Pociągać przykładem życia
– Pamiętajmy, że jednym z pierwszych uczynków miłosierdzia względem duszy jest Nieumiejących pouczać. Niemniej jednak powinniśmy pamiętać, że naszym zadaniem jest nie tyle przekazanie informacji o Bogu, ile pomoc w Jego poznaniu – mówił arcybiskup i podkreślił, że aby coś przekazać powinniśmy sami to posiadać. Zwrócił uwagę na to, że podstawowym obowiązkiem katechety i nauczyciela religii jest osobisty rozwój duchowy. – Powinniśmy być przede wszystkim świadkami naszej wiary, żeby dzieci i młodzież widziały w nas Chrystusa, widziały, że żyjemy tak, jak głosimy. Wszak, żeby innym dać cokolwiek, sami powinniśmy to posiadać. Pamiętam, jak w latach 90. na katechezy przy parafiach wspólnie z dziećmi przychodzili ich rodzice, żeby się uczyć. Narzekali wtedy: „My sami nie posiadamy żadnej wiedzy, nie możemy naszym dzieciom dać odpowiedzi na zadawane pytania, dlatego chcemy razem z nimi poznać i zgłębić wiarę” – wspominał metropolita.
Podczas nabożeństwa polecano Stwórcy nauczycieli i katechetów, aby na wzór Serca Jezusowego, cierpliwie i z miłością stawiali młodzieży i dzieciom wysokie wymagania oraz sprawiedliwie oceniali swoich uczniów. Aby bardziej niż słowem, pociągali do Boga przykładem swojego dobrego, chrześcijańskiego życia.
Połączyło ich Wilno
W czasie konferencji został podjęty temat Apostołów Bożego Miłosierdzia związanych z Wilnem. Bóg wybrał sobie osoby, aby poprzez ich życie głosić prawdę o Jego Miłosiernej Miłości. Kościół wyniósł do chwały ołtarzy: św. siostrę Faustynę Kowalską (1905-1938) oraz jej kierownika duchowego bł. ks. Michała Sopoćkę (1888-1975). Przez wiele lat w cieniu tych osób znajdowała się także siostra Helena Majewska (1902-1967). Dopiero w ostatnich latach, gdy wydano drukiem jej duchowe zapiski, jej postać zaistniała w szerszej świadomości Kościoła.
Apostołów Miłosierdzia Bożego łączy nie tylko czas, ale i miejsce: Wilno jest szczególnym miastem, gdzie Bóg w swej łaskawości objawia orędzie skierowane również do całego świata. Dlatego też nasze miasto zostało nazwane Betlejem Bożego Miłosierdzia.
Konferencja odbyła się na kilku płaszczyznach. Duchowej – katecheci, nauczyciele religii, pracownicy Centrum Katechetycznego Archidiecezji Wileńskiej spotkali się na Mszy św. w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Wilnie; modlili się koronką do Bożego Miłosierdzia, która była transmitowana z kaplicy Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. Naukowej – wysłuchali czterech prelekcji. Kulturalnej – obejrzeli film o wileńskich miejscach związanych z życiem, działalnością i objawieniami s. Heleny Majewskiej oraz wysłuchali koncertu z Domku św. Faustyny na Antokolu w wykonaniu rodziny Lewickich – braci Zbigniewa (pierwsze skrzypce Litewskiej Państwowej Orkiestry Symfonicznej) i o. Tomasza (franciszkanina i kapłana pracującego obecnie w Kłajpedzie), których rodzice należeli m.in. do grona pierwszych katechetów na Litwie po odzyskaniu niepodległości.
Apostołowie Bożego Miłosierdzia
W ciągu całego dnia, 19 czerwca, zostały wygłoszone prelekcje poświęcone osobom związanym z krzewieniem kultu Bożego Miłosierdzia. Prelegenci – kapłani i siostry zakonne z Polski i Litwy – skupili się na życiu, działalności i przesłaniu tych, których Pan Jezus wybrał do ogłoszenia światu o największym przymiocie Boga, jakim jest miłosierdzie.
S. Aldona Paczkowska, przełożona Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego, wygłosiła konferencję pt. „Św. Faustyna – niestrudzony wojownik Miłosiernego Jezusa”.
– Czytając zapiski św. Faustyny można zauważyć, że na prośbę Jezusa podjęła ona z całą determinacją i z całego serca zadanie zostać żołnierzem. (…) Walczyła na kilku duchowych frontach: po pierwsze, walczyła o większą więź z Jezusem, po drugie, o dusze ludzi umierających, zatwardziałych grzeszników, w czyśćcu cierpiących, po trzecie, stale się zmagała o krzewienie kultu Bożego Miłosierdzia – tłumaczyła s. Aldona.
Ks. Jerzy Witkowski, proboszcz i dziekan w Kalwarii Wileńskiej, który przez wiele lat był administratorem parafii bł. ks. Michała Sopoćki w Czarnym Borze, skupił się na przekazaniu słuchaczom działalności i duchowości bł. ks. Michała Sopoćki – kapłana według serca Jezusowego.
„Notatki św. s. Faustyny i bł. ks. Michała Sopoćki o spotkaniu w Wilnie i pracy w głoszeniu orędzia Bożego Miłosierdzia” – o tym temacie opowiadała Inesa Čaikauskienė, kierowniczka Centrum Pielgrzymkowego Wileńskiej Archidiecezji.
Z kolei ks. Michał Damazyn, kapłan diecezji bydgoskiej skupił się na przekazaniu działalności i charyzmacie Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, do którego należała s. Helena Majewska. Ją to wybrał Pan Jezus, żeby kontynuować objawienia, które wcześniej miała s. Faustyna, i pomóc ks. Michałowi Sopoćce w założeniu nowego zgromadzenia – Sióstr Jezusa Miłosiernego.
Teresa Worobiej
„Tygodnik Wileńszczyzny”
