Obecnie, za „drugiego pisu”, w polskim sejmie proceduje się nad jej nowelizacją. W zgodnej ocenie promotorów nowelizacji (patrz: wypowiedź posła Michała Dworczyka opublikowana na portalu kresy.pl 15 stycznia br.), polskich kresowian (patrz: pismo Konfederacji Obywateli Kresów do posłów - członków Komisji Łączności z Polakami za Granicą z 12 stycznia br.) oraz organizacji polskich na Wschodzie (tych nie wymienię) skutkiem nowelizacji będzie najpierw osłabienie żywiołu polskiego na Kresach, rozrzedzenie go w ukraińskim, białorusko-rosyjskim i litewskim morzu, i… w końcu, przyspieszona i radykalna depolonizacja tamtych obszarów.

Jednym słowem, zamiast pożądanego przez polskich kresowian oraz znaczące polskie środowiska na Kresach, wspierania przez polskie władze procesu restytucji polskości zintensyfikuje się proces wzmożonej ekspatriacji Polaków, a więc depolonizacji ludnościowej i kulturowej Kresów. Dzisiejsza polskość zostanie odcięta od swoich kresowych korzeni a ponad 600 lat naszej historii pójdzie się gwizdać.

Czy na tym ma polegać pisowska dobra zmiana?

Korci mnie, by przyjąwszy rolę advocatusa diaboli, odpowiedzieć – TAK !!!

Rzecz w tym, że po raz pierwszy od po ponad dwudziestu pięciu lat polska polityka i polscy politycy przestaną oszukiwać Polaków na Kresach i środowiska „kresowe” w Polsce. Bo przecież taki właśnie proceder uprawiały wszystkie siły polityczne rządzące Polską po przełomie w roku 1989.

Tak przecież oszukiwał Polaków minister Skubiszewski deklarując w swoim „Aide memoire” zdecydowaną obronę praw Polaków na Litwie, by potem haniebnie się z tego wycofać podpisując „Deklarację polsko-litewską” faktycznie niczego Polakom nie gwarantującą. A ponieważ uczynił to wtedy kiedy zostali oni poddani brutalnym represjom po rozwiązaniu polskich samorządów, represje te w ten sposób autoryzował.

Tak przecież oszukiwał Polaków na Ukrainie, Białorusi i Litwie prezydent Lech Wałęsa podpisawszy odpowiednie traktaty o dobrym sąsiedztwie, przyjaznych stosunkach i współpracy gwarantujące im szerokie uprawnienia i nic później – on i wszyscy późniejsi prezydenci - nie czyniąc by się z tych gwarancji wywiązać.

Tak przecież oszukiwał i oszukuje do dziś Polaków polski sejm upoważniając prezydenta Lecha Wałęsę do ratyfikacji tychże traktatów, i nic potem nie czyniąc by skutecznie wymusić na władzach Rzeczypospolitej by się z zobowiązań traktatowych wobec Polaków na Kresach wywiązały.

Tak przecież haniebnie oszukał Polaków polski premier Donald Tusk, obiecując im wsparcie w walce o anulowanie antypolskiej reformy oświaty na Litwie oraz zapewniając świętokradczo, bo w przytomności Matki Boskiej Ostrobramskiej, że Litwinom oszukać się nie da – by następnie, oszukany, wymiksować się najpierw do Warszawy, a potem do Brukseli.

Może wreszcie czas, byśmy My – Polacy w Warszawie, Wilnie, Grodnie i Lwowie, przyjęli do wiadomości, że przetrwanie w dobrej kondycji Polaków na Wschodzie nie jest elementem polskiej racji stanu, dla rządzących nami fanatycznych, a zarazem dogmatycznych, giedroyciowców.
.    I może kontynuacja - tyle, że z odkryta przyłbicą - tego co było dotychczas, to jednak dobra zmiana. Lepsza bowiem gorzka prawda niż najsłodsze złudzenia.
    Maria Rodziewiczówna, w jednej ze swoich kresowych powieści, opisała żmudny proces restytucji polskości na umęczonej represjami po powstaniu styczniowym Litwie (dziś powiedzielibyśmy – Białorusi). Nosi ona tytuł: „Byli i będą”.

Wszystko wskazuje na to, że dziś najlapidarniej sytuację Polaków na Kresach opisywała by formuła” byli…, jeszcze są…, wkrótce ich nie będzie.

Tragizm sytuacji polega na tym, że odpowiedzialna będzie za to Polska. Polskie władze oczywiście – Prezydent, Parlament, Rząd. Ale także My – Polacy; bo to z naszego mandatu tak właśnie rządzona jest Polska.

Adam Chajewski,
wiceprezes Federacji Organizacji Kresowych
27 stycznia 2016 r.