Zespół został założony przez byłych członków gdańskiego zespołu „Grupa X”, który działał tajnie w innej grupie – „Pięciolinie” : Bernarda Dornowskiego, Jerzego Kosselę, Krzysztofa Klenczona i Henryka Zomerskiego, a także Jerzego Skrzypczyka.

Nazwę grupy zaproponował Franciszek Walicki (wybrany na kierownika programowo-artystycznego grupy).

Zespół zagrał pierwszy koncert 15 stycznia 1965 roku w Elblągu.

W grudniu 1965 roku z zespołu odszedł Henryk Zomerski, a jego miejsce zajął Seweryn Krajewski, który już wcześniej występował gościnnie w zespole.

Po kilkunastu tygodniach pracy otrzymali propozycję nagrań dla redakcji muzycznej Polskiego Radia. Odbyli także pierwszą trasę koncertową po Polsce; często dawali po dwa koncerty dziennie i zgromadzili wokół siebie grono wielbicieli. Również w 1965 roku otrzymali zaproszenie na przesłuchania do 3. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, jednak nie wzięli w nich udziału z uwagi na brak odpowiednich środków finansowych. W następnym roku wystąpili poza konkursem w koncercie „Popołudnie z młodością” podczas 4. KFPP w Opolu.

W 1966 roku wydali swój debiutancki album „To właśnie my”, za którego sprzedaż w liczbie 160 tys. egzemplarzy odebrali certyfikat srebrnej płyty w Polsce. Na płycie znlazły się m.in. piosenki „Historia jednej znajomości”, „Matura” i „Mówisz, że kochasz mnie jak nikt”.

Swoje największe sukcesy osiągnęli w pierwszych pięciu latach istnienia, a prasa czasem określała ich mianem „polskich Beatlesów” (bądź „Beatlesami Europy Wschodniej”) z uwagi na ich liczne podobieństwa – m.in. w oryginalnym stylu gry i ekspresji scenicznej – z brytyjską grupą.

W 1970 roku z „Czerwonych Gitar” odszedł Krzysztof Klenczon, któremu nie podobał się pomysł na zmianę brzmienia zespołu – Seweryn Krajewski chciał, by grupa zaczęła grać muzykę z pogranicza jazzu, soulu i muzyki poważnej.

W latach 80. zespół zniknął z polskiej estrady na kilkanaście lat. W tym czasie grał w USA oraz w ZSRR i NRD. W 1991 roku zespół powrócił z koncertami związanymi z 25-leciem działalności, zagrał m.in. w Katowicach, Sopocie, Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Łodzi i Zielonej Górze.

W 1997 roku z „Czerwonych Gitar” odszedł kolejny lider – Seweryn Krajewski. Ale zespół nie zaprzestaje swojej działalności. W 1998 roku wydał nową płytę „...jeszcze gra muzyka”, pierwszą od 21 lat.

W 2005 roku zespół obchodził jubileusz 40-lecia i z tej okazji wydał nową płytę „Czerwone Gitary OK”, a piosenka z tej płyty „Senny szept” zdobyła czwarte miejsce na Festiwalu Jedynki w Sopocie.

Obchody 50-lecia istnienia zespołu przypadające na rok 2015 zespół zainaugurował kilkutygodniową trasą po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

„Czerwone Gitary” działają do dziś i aktywnie koncertują. Obecny skład zespołu to: Jerzy Skrzypczyk – perkusista wokal, Mieczysław Wądołowski – gitara akustyczna, śpiew, Arkadiusz Wiśniewski – wokalista, basista, kompozytor, autor tekstów, producent muzyczny, Marcin Niewęgłowski – gitara, śpiew, Marek Jabłoński – gitara.

Zespół ma na swoim koncie 14 płyt.

„Czerwone Gitary” wielokrotnie występowały w Wilnie, ostatni raz w styczniu 2024 roku. A w maju 2024 roku zagrały w Solecznikach, na Festiwalu „Pieśń znad Solczy”.