Święto miasteczka Mejszagoła. W poczuciu wspólnoty

2024-06-18, 15:00

Kultura

wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę
Wydrukuj
Email
Add new comment

Oceń ten artykuł

(0 głosów)

Czerwcowe, niedzielne popołudnie. Skąpany w słońcu plac Lecha Kaczyńskiego przy dworze Houwaltów. Gwar radosnych głosów i unoszący się w powietrzu zapach smakowitych potraw – to definicja święta miasteczka, które od lat gromadzi mieszkańców i gości na tradycyjnym świętowaniu, któremu patronuje św. Antoni.

Na herbie miasteczka widnieje św. Antoni z Dzieciątkiem na ręku i kwiatem lilii. Stoi na straży zagubionych przedmiotów, błaga o pomoc w odnalezieniu zaginionej miłości lub chroni biednych i bezdomnych – dlatego w Mejszagole mieszka się tak dobrze. Potwierdzają to uśmiechnięci mieszkańcy, których przybywa z roku na rok. Święto miasteczka, to drugie obok Kiermaszu Rzemiosła Tradycyjnego, wydarzenie przypominające głęboko zakorzenione tradycje i wyjątkowe talenty tego zakątka Wileńszczyzny. Świadczą o tym zespoły, które wystąpiły podczas kilkugodzinnego koncertu – nie trzeba było zapraszać gości specjalnych, gdyż lokalne zespoły zapełniły cały czas programowy.

W poczuciu misji

„Spotykajcie się, spędzajcie razem czas, wychodźcie spod strzech do innych” – mawiał ksiądz prałat Józef Obrembski. Święto miasteczka jest więc odpowiedzią na ten apel, a jednocześnie potwierdzeniem, że przesłanie Patriarchy Wileńszczyzny jest ciągle aktualne. Bo Mejszagoła jest dziś depozytariuszem pamięci o kapłanie, nie tylko za sprawą muzeum w pałacyku i patronatem polskiego gimnazjum. To żywe świadectwa ludzi, którzy pamiętają nauki swego proboszcza i wcielają w życie jego mądrości. Przypadająca 7 czerwca rocznica śmierci ks. prałata i wspomnienie św. Antoniego (13 czerwca) stały się kanwą święta, na które wszyscy czekają przez cały rok.

Zaszczytni goście

Organizatorami wydarzenia było starostwo w Mejszagole i oddział mejszagolski Centrum Kultury w Niemenczynie, ale wsparcia udzieliło też Centrum Rzemiosła Tradycyjnego i mejszagolski oddział Związku Polaków na Litwie. Wśród zaproszonych gości, którzy zaszczycili święto, był ks. proboszcz Edward Dukiel, posłanka na Sejm RL z ramienia Akcji Wyborczej Polaków na Litwie - Związku Chrześcijańskich Rodzin Rita Tamašunienė, wicemer rejonu wileńskiego Edyta Tamošiūnaitė, radna podstołecznego samorządu z ramienia AWPL-ZChR Renata Sobieska. Warto podkreślić, że nowe prowadzące: Paulina i Karina świetnie odnalazły się w swoich rolach i wprawnie, z wdziękiem przeprowadziły i widzów, i wykonawców przez meandry scenariusza. A ten był niezwykle bogaty! Wystąpiły zespoły, soliści, mali i duzi artyści z obu szkół i przedszkola.

Wysyp muzycznych talentów

Program był bardzo bogaty i tak pomyślany, żeby każdy znalazł coś dla siebie. Nie brakło piosenek w języku polskim i litewskim, każdy kto chciał i czuł się na siłach, mógł wyśpiewać lub wytańczyć wszystko, co mu w duszy gra, niezależnie od języka, którym posługuje się na co dzień. Bo tak jest właśnie w Mejszagole – w barwny kobierzec wielokulturowości wplatają się nitki języków, obyczajów, strojów i poglądów różnych narodów i wielu pokoleń. Na scenie wystąpiły dzieci ze żłobka-przedszkola, wspólnie z wychowawczyniami i rodzicami nie tylko zatańczyły, ale też pięknie zaapelowały do świata, słowami słynnego przeboju: „Jesteśmy światem, jesteśmy dziećmi (…) więc zacznijmy poświęcać się dla innych…”. Pięknie zatańczyły małe baletnice ze studia baletu; radość i uśmiech na twarzach wywołały dzieci z „Wesołych smyków” (Gimnazjum im. Ks. prałata Józefa Obrembskiego). Solistki Emilia Lejn, Goda Chlevinskaitė, Silvija Kasparaitė dały prawdziwy pokaz talentu.Wystąpił chór „Svają” i zespół taneczny „Lapeliai” z Gimnazjum im. księcia Olgierda. Nie zabrakło „Mejszagolanek” (kier. Jasia Mackiewicz), które w pięknej balladzie, do której słowa napisał poeta Henryk Mażul, przypomniały historię miasteczka, a także przeniosły widzów w klimat „Nocy i dni” a to za przyczyną opracowanej nowej piosenki do słów Agnieszki Osieckiej, no i przegoniły chmury deklarując, że „chmur i cieni nam nie potrzeba”. Słońce hojnie obdarowywało promieniami, dlatego „Czerwone Maki” (kier. Stefania Tomaszun) pięknie rozkwitły na scenie przypominając o urokach naszej ziemi. Młodzieżowy zespół „Green & Gold” i instrumentalny „Bez słów” – to mieszanka energii, dynamizmu i przebojów współczesnej muzyki – dlatego podczas ich występów nogi same podrywały się do tańca.

W dobrym nastroju

Andrzej Adomajtis, starosta Mejszagoły i kierowniczka miejszagolskiego oddziału Centrum Kultury w Niemenczynie Tatiana Moliejienė nie kryli radości z wysokiej frekwencji, że dopisali i goście, i pogoda. Atmosfera była wspaniała. Na głodnych czekał tradycyjny tatarski pilaw, a także wyjątkowe myśliwskie kołduny. Słowem zadbano o to, by było i coś dla ciała i dla ducha. Kolejne święto miasteczka za rok, a już we wrześniu tradycyjny kiermasz rzemiosła, na który zaprasza Centrum Rzemiosła Tradycyjnego.

Monika Urbanowicz

View the embedded image gallery online at:
http://l24.lt/pl/kultura-pl/item/405859-swieto-miasteczka-mejszagola-w-poczuciu-wspolnoty#sigProGalleriae3496b5da4

Etykiety

Mejszagoła

Artykuły powiązane

Mejszagoła rozświetlona choinką i radością	Nie wiesz, gdzie spędzić wieczór? Przyjdź na kino plenerowe w rejonie wileńskim!
Mejszagoła pamięta historię: 35. rocznica Drogi Bałtyckiej	Letnie kino plenerowe w Mejszagole

Dodaj komentarz

JComments

Powrót na górę