Program obchodów Roku Karaimów Litewskich opracowali przedstawiciele tej mniejszości etnicznej we współpracy z urzędnikami. Program przewiduje m.in. zorganizowanie w Trokach międzynarodowego zjazdu Karaimów, obozu dla karaimskich dzieci i młodzieży, ustawienie w Trokach poświęconej Karaimom „mówiącej ławeczki”, zakończenie remontu kienesy w Wilnie, przeprowadzenie badania statystycznego karaimów litewskich itd.
Program obchodów jest dostępny (w języku litewskim) tutaj. Będzie on realizowany w Trokach, Wilnie i Poniewieżu.
Strona wspólnoty karaimskiej na Litwie: http://www.karaim.eu/en/home/
***
Karaimska grupa etniczna liczy kilka tysięcy osób, spośród których ok. 1600 żyje w Europie. Karaimi zamieszkują w niewielkich skupiskach w Rosji, na Ukrainie i Litwie, w Polsce i w Izraelu, natomiast pozostali karaimi mieszkają w Turcji, Egipcie, na całym Bliskim Wschodzie, w obu Amerykach, Europie Zachodniej i Australii.
Karaimi posługują się zwykle językiem kraju swojego zamieszkania, jednak wschodnioeuropejscy Karaimi zachowali też powstały na Krymie język karaimski. Językiem karaimskiej liturgii (i literatury) jest hebrajski, na Krymie, na Litwie i w Polsce używa się dziś w tym celu głównie karaimskiego.
Karaimi są najmniej liczną mniejszością etniczną na Litwie. Departament Statystyki szacuje, że w 2011 roku na Litwie mieszkało 241 Karaimów (w 1989 – 289, w 2001 – 273). Na Litwie Karaimi mieszkają od 1397 roku, czyli już 625 lat.
Witold Wielki po zwycięskiej bitwie na Krymie w XIV wieku przesiedlił do Trok około 300 karaimskich rodzin. Pierwsi Karaimi pełnili funkcję straży ochronnej księcia. Mieszkali w pobliżu zamku, w południowej części półwyspu, która do dzisiaj nazywana jest zakątkiem Karaimów lub Małym Miastem.
Stojąca tam kienesa należy do najstarszych na Litwie i jest jedną z trzech działających świątyń karaimskich na świecie. Tutaj również zachowały się karaimskie domy w starodawnym stylu, z trzema oknami wychodzącymi na ulicę. Jak głosi legenda, Karaimi budowali jedno okno przeznaczone dla Boga, drugie – Witolda (władcy), a trzecie – siebie. W rzeczywistości liczba okien zależała od zamożności obywatela. Za daninę na rzecz księcia można było wykupić dodatkowe okna: najubożsi mieli jedno lub dwa okna wychodzące na ulicę.
Mniej liczebnie Karaimi mieszkają również w Birżach, Poswolu, miasteczku Nowe Miasto nieopodal Poniewieża, we wsi Upita w rejonie poniewieskim.
