Specjaliści Departamentu Dziedzictwa Kultury skontaktowali się z architektem Robertem Zilinskasem, który w 2017 roku przeprowadził badania architektoniczne tego budynku.

„Obejrzawszy wycięte już otwory, specjalista zapewnił, że projektanci kierują się jego badaniami, nie odbiegają od nich – drzwi w tych miejscach były również w XIX wieku. Historia budynku jest imponująca, przeplata się tu wiele nazwisk słynnego szlacheckiego rodu Ogińskich” – napisano w komunikacie Departamentu Dziedzictwa Kultury.

Według Zilinskasa, brak zdjęć, na których drzwi są wyraźnie widoczne, ale w książce Vladasa Drėmy „Zaginione Wilno” jest zamieszczony układ ulicy Rūdninkų z 1834 roku, na którym widać, że drzwi tam były. I miały taką samą szerokość jak okna. W tym czasie parter budynku był wynajmowany kupcom, dla których potrzebnych było dużo drzwi. Architekt Zilinkas wykorzystał w swoim raporcie z badań architektonicznych 16 źródeł archiwalnych i publikacji, a także dane uzyskane w wyniku sondowania budynku. Na zdjęciu zrobionym przez Jana Bułhaka w 1944 roku również widoczne są otwory drzwiowe.

Barokowo-klasycystyczny dom przy ul. Rūdninkų 8 to drugi gmach kompleksu budynków pałacowych Ignacego Ogińskiego. W 2002 roku został on wciągnięty na listę zabytków. Zbudowany w XVI wieku, w latach 1768-1771 był częściowo przebudowany (autorem rekonstrukcji był mieszkający w tym czasie w Wilnie architekt Tommaso Russeli). Budynek odnowiony w latach 1977-1980.

Zespół pałacowy Ogińskich rozciąga się na cały kwartał między ulicami Arklių i Rūdninkų. Co ciekawe, główne wejście do pałacu znajdowało się w miejscu dzisiejszego Teatru Młodzieżowego.

Obecnie odsłonięte są cztery zabytkowe otwory drzwiowe. Dwa z nich pojawiły się za czasów Ogińskich, a dwa – po 1863 roku, kiedy po konfiskacie dom trafił do innych zarządców.

Na podst. kpd.lt