To już 15 lat, odkąd powstało Towarzystwo Absolwentów „Zawsze Wierni Piątce”. Początkowo były spotkania w wąskim gronie, które nosiły charakter towarzyski. Niewielkie grupy absolwentów Wileńskiego Gimnazjum nr. 5 spotykały się w domach ludzi, dla których Piątka, szkoła polska była czymś więcej niż tylko szkoła, to była instytucja polskości powojennego pokolenia Polaków.

Członkowie Towarzystwa Absolwentów „Zawsze wierni „Piątce” wraz z przedstawicielami Gimnazjum Inżynieryjnego im. Joachima Lelewela, które jest jej spadkobiercą, wzięli udział we wspólnej akcji odnalezienia i odwiedzenia miejsc spoczynku dawnych nauczycieli „Piątki” oraz absolwentów, którzy pozostawili niezapomniany ślad w kilkudziesięcioletniej powojennej historii Wileńszczyzny.

8 października (piątek) odbędzie się zainicjowana przez Towarzystwo Absolwentów Zawsze wierni Piątce” akcja patronatu nad grobami byłych profesorów dawnego Piątego Gimnazjum. Do akcji dołączyło Gimnazjum Inżynieryjne im. Joachima Lelewela, które jest spadkobiercą Piątki. To wielopokoleniowe przedsięwzięcie ma na celu oddanie hołdu pamięci pierwszym profesorom gimnazjum oraz odnalezienie ich miejsc spoczynku, w perspektywie zadbanie o ich groby. Będzie to też symboliczne przekazanie sztafety pamięci obecnemu pokoleniu o historii ich gimnazjum i wybitnych Polakach pierwszych powojennych lat.

Mimo nadal trwających ograniczeń w życiu publicznym z powodu pandemii, spotkanie absolwentów naszej legendarnej polskiej szkoły „Piątka” odbędzie się również i w tym roku. Podobnie jak 13 poprzednich lat, znowu spotkamy się przy starym gmachu szkolnym na Piaskach. Tym razem ostatnia niedziela czerwca przypada na dzień 27 czerwca. Do oficjalnego zakończenia pandemii zostanie 4 dni (mamy taką nadzieję).

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24