„Prezentowana ekspozycja stanowi częściowe przeniesienie wystawy zorganizowanej w 2012 roku przez Muzeum Narodowe w Krakowie pod znaczącym tytułem „Zawsze Młoda! Polska sztuka około 1900", poświęconej cieszącej się do dziś niesłabnącą popularnością sztuce okresu Młodej Polski tworzonej w latach od około 1891 do 1914/1918.

Kolebką i najaktywniejszym ośrodkiem sztuki był wówczas Kraków, centrum wzmożonej aktywności intelektualnej i artystycznej. To tu rodziła się nowa sztuka, mająca oparcie m.in. w przewartościowaniach filozoficzno-kulturowych przełomu XIX i XX wieku, reformie szkolnictwa artystycznego, samoorganizacji twórców w nowych stowarzyszeniach, sztuka cechująca się nie tylko kontestacją osiągnięć poprzedników i otwartością na nowe prądy, ale i szerokim spektrum dokonań i postaw artystycznych.Obok silnych dążeń do autonomizacji, notujemy w niej próby znalezienia wyróżników akcentujących charakter narodowy. Obok zniechęcenia i zwątpienia, które przynosił koniec XIX stulecia, w sztuce młodopolskiej dostrzec można przejawy dynamicznego witalizmu. Artyści tego czasu, optujący za prawem do wolności, indywidualizmu i subiektywizmu, pragnęli bowiem tworzyć dzieła uwolnione od rygorów obowiązujących dotychczas konwencji. Postulowali wyrażanie poprzez sztukę stanów duszy, nastrojów i emocji oraz wyzwolenie jej z funkcji służebnych. W ramach tych dążeń powstawały dzieła zróżnicowane stylistycznie, rozmaicie podchodzące do formy artystycznej i warsztatu, które łączyło przeważające symbolistyczne widzenie i odczuwanie, dające wieloznaczne przekazy" – Krystyna Kulig-Janarek (MNK).

Wystawa czynna do 31 stycznia 2016 r.

Wstęp na otwarcie za zaproszeniami.

Organizatorzy: Litewskie Muzeum Sztuki i Muzeum Narodowe w Krakowie; współorganizator: Instytut Polski w Wilnie