Od 1 kwietnia 2015 r. produkty mięsne mają zawierać informacje o kraju pochodzenia, tj. gdzie zwierzę się urodziło, miejsce hodowli i uboju. Jeśli te etapy produkcji miały miejsce w różnych krajach ta informacja powinna być również zawarta na opakowaniu.
Termin „kraj pochodzenia" będzie można wskazywać na opakowaniu mięsa tylko w takim wypadku, jeżeli pochodzi ono od zwierząt, które urodziły się, zostały wyhodowane i ubite w tym samym kraju. Na przykład, jeżeli prosię urodziło się i cały czas było hodowane oraz zostało ubite na Litwie, to pochodząca z niego wieprzowina może być znakowana jako litewskiego pochodzenia, czyli kraj pochodzenia – Litwa.
Jeżeli mięso pochodzi ze zwierząt urodzonych, hodowanych i ubitych w różnych krajach, to na opakowaniu ma być ukazany ten kraj, gdzie zwierzę zostało hodowane i ubite.
Np., jeżeli prosię urodzone i hodowane na Łotwie i ubite na Litwie, to wieprzowina powinna być znakowana jako – „Wyhodowane na Łotwie", „Ubite na Litwie".
W tym przypadku, jeśli surowiec pochodzi z różnych krajów, na etykiecie ma być informacja o tym, że hodowla i ubój odbyły się w UE bądź w krajach spoza UE.
Na Litwie, większa część świeżego mięsa, szczególnie wieprzowina, realizowana w postaci niefasowanej, dlatego jest ważne, by konsument miał dokładną informację o pochodzeniu kupowanego mięsa.
Istnieją jednak obawy, że prowadzenie tych zasad może przyczynić się do dyskryminacji niektórych produktów mięsnych, gdyż konsumenci mogą być bardziej skłonni do zakupu produktów pochodzących z ich kraju.
Od 1 kwietnia zapis o pochodzeniu mięsa ma znaleźć się również na etykiecie sprzedawanego na rynkach niefasowanego mięsa.
