Krajobraz Ziemi Dziewieniskiej ukształtował się podczas przedostatniego zlodowacenia (ostatni lodowiec tu nie dotarł). Na terytorium parku ciągnie się wydłużona forma morenowa, która w najwyższym miejscu na wysokość 262,6 metrów nad poziomen morza.

W Parku są rezerwaty etnokulturowe, które obejmują 13 wsi powstałych w XVI wieku podczas reformy włościańskiej. Te cenne pod względem układu i architektury sznurowe wsie są ulokowane pomiędzy Paszkami i Dziewieniszkami oraz w dolinach rzeki Gawja.

Na pierwszym piętrze ekspozycji znajduje się informacja turystyczna i przyrodnicza: obiekty do zwiedzania, trasy turystyczne. Turystom oferuje się zwiedzić grodzisko Bieczany, liczne kurhany, kamienie mitologiczne, dąb Grybiškių, ścieżkę przyrodniczą rzeki Gawja, etnograficzne wsie: Rymosze, Żyżmy i in.

Drugie piętoCentrum dla Zwiedzających przekształcono w ulicę wsi sznurowej. Można tu dowiedzieć się o strukturze takiej wsi, domach, małej architekturze, a także z charakterystycznym dla tych miejscowości rzemieślnictwem, posłuchać gwary dziewieniskiej.