Gatunek, który staje się coraz popularniejszy wśród ogrodników, stworzono w Dundee, w Szkockim Instytucie Produkcji Roślinnej. Powstała krzyżówka z maliny i jeżyny zawiera najlepsze cechy swoich rodziców i pod względem walorów smakowych upodobniona jest do obojga z nich.
Podobne jak jeżyna rośnie dość silnie; posiada wiotkie i długie rozgałęzione kolczaste pędy, które mogą dochodzić nawet do 4 m.
Owoce tych krzewów są najczęściej ciemnoczerwone, ale wyglądem mogą przypominać owoce obu gatunków, z których powstały. Krzew jest dość zwarty i nie ma tendencji do przerastania na boki jak to czynią maliny, więc można go posadzić nawet w niewielkim ogrodzie.
Malinojeżyna dojrzewa latem – pod koniec lipca albo w sierpniu. Daje bardzo obfite plony, a jej owoce są słodkie i bardzo smaczne.
Oficjalna nazwa krzyżówki jest malinojeżyna, chociaż niekiedy nazywana jest „jeżynomaliną”, a nawet „jeżyną bezkolcową”.
Malinojeżyna ma bardzo wiele odmian, chociaż najczęściej uprawiane są tylko dwa jej gatunki: „Buckingham Tayberry” – malinojeżyna bezkolcowa i „Loganberry”.
„Buckingham Tayberry”, czyli bezkolcowa, cieszy się największą popularnością, ponieważ rodzi duże i bardzo smaczne owoce. Jej owoce są soczyste, intensywnie wybarwione i podłużne.
Dojrzałe owoce malinojeżyn są bardzo smaczne i najczęściej wykorzystuje się je do bezpośredniego spożycia. Wiotkie pędy tej rośliny można przeciągnąć np. na siatkę lub altanę, co da możliwość delektować się jagodami prosto z krzewu przy tym zażywając relaksacji w cieniu podczas letnich upałów.
Malinojeżyny doskonale nadają się do przetworzenia. Krzewy owocują bardzo obficie, więc nadmiar można wykorzystać na przetwory. Te owoce idealnie pasują na dżemy i konfitury, wspaniale sprawdzają się na soki, które mają antyprzeziębieniowe właściwości. Z malinojeżyn można zrobić również wyborne domowe wino.
Malinojeżyna jest bardzo wartościowym, ale wymagającym krzewem. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje bardzo wielu czynników, w tym podstawowych – słonecznego stanowiska oraz żyznej gleby. Miejsce powinno do jej uprawy być zaciszne, osłonięte przed wiatrem oraz jak tylko możliwie najcieplejsze.
Podłoże, które będzie idealnie pasowało, powinno być umiarkowanie wilgotne, najlepiej przepuszczalne. Doskonale sprawdzi się gleba żyzna, próchnicza i zasobna w składniki pokarmowe. Owoce najlepiej udają się na podłożu o lekko kwaśnym odczynie pH, w innym przypadku uprawa tej rośliny może się nie udać.
Pędy malinojeżyny są bardzo wiotkie, dlatego należy ciągle pamiętać o zapewnieniu krzewowi odpowiednich podpór, np. rusztowania z drewnianej kratki albo zasadzenia w pobliżu płotu bądź jakiegokolwiek ogrodzenia.
Podczas upałów oraz suszy krzew wymaga dość regularnego podlewania. Nawadnianie ma wielkie znaczenie, ponieważ brak wody, szczególnie to dotyczy młode roślinki, może przyczynić się do opadania owoców. Natomiast dorosłe nie potrzebują regularnego podlewania.
Malinojeżyny w regularnych odstępach czasu potrzebują też nawożenia. Przynajmniej raz w roku podaje się im nawóz wieloskładnikowy albo się podaje środek specjalnie przeznaczony do nawożenia malin. Nawożenie nie tylko odżywi rośliny, ale i sprawi, że będą bardziej witalne oraz plenne i zmieni pH podłoża.
Chociaż malinojeżyny nie rozrastają się tak gwałtownie jak maliny czy jeżyny, jednakże potrzebują regularnego skracania pędów. Dlatego cięcie malinojeżyn to zabieg pielęgnacyjny, o którym nie można zapominać, ponieważ będą bardzo wybujałe i sprawią trudność w ich pielęgnowaniu. Ponadto nadmiar pędów ograniczy plenność rośliny, owoce będą mniejsze oraz bardziej kwaśne niż słodkie.
Cięcie wykonuje się późnym latem albo wczesną jesienią, tuż po zbiorach. Wtedy należy usunąć najstarsze pędy oraz słabe i uszkodzone. Natomiast wszystkie inne skraca się do 25 cm.
Malinojeżyna nie boi się przycinania i dobrze sobie z tym poradzi. Najważniejsze w tej czynności jest przestrzeganie terminów cięcia. Roślina nie boi się również niskich temperatur powietrza.
