Decyzja uratowania kogoś, kto nie może zatroszczyć się o siebie i trudno mu znaleźć opiekuna, powinna być maksymalnie rozważona, bo zwierzę to nie jest zabawka i postanowienie przyjęcia go do domu jest na długo, bo do końca jego życia.

Kogo nie należy brać

1. Do wyboru zwierzątka dla rodziny, gdzie są małe dzieci, należy podchodzić z wielką odpowiedzialnością. W schronisku mogą nas uprzedzić o specyfice charakteru przyszłego pupila. I lepiej sprawić radość dzieciom szczenięciem rasy dekoracyjnej.

2. Psy ras bojowych i super aktywnych należy brać pod uwagę, gdy się ma dom za miastem.

3. Zmienić psi charakter jest tak samo trudno jak i dorosłego człowieka. Podopieczni schroniska mają małe możliwości podlegać tresurze.

4. Dobrze jest się przekonać czy my lub bliskie osoby nie mają alergii na  psią lub kocią sierść. Jak twierdzą pracownicy schronisk, jest to największa przyczyna oddania zwierząt z powrotem.

5. Przy wyborze zwierzęcia ze schroniska należy też uwzględnić zwykłe prawidła. Nie należy osobom w starszym wieku brać aktywnego i wielkiego psa. A ci, którzy w ogóle nie mają doświadczenia trzymania zwierząt w domu, radzi się wziąć podopiecznego z dobrym charakterem.

Jeżeli twardo postanowiliście

Na początku należy określić, jakie zwierzę jest potrzebne: młode czy stare. Wielki czy mały piesek. Chcemy mieć domowego kanapowca, czy aby spełniało inne funkcje (ochronne, jeśli mówimy o psie).

Teraz należy przejrzeć strony internetowe schronisk. Sympatyczny wygląd i miły pyszczek – to jest fajne, ale nie należy tylko rozpatrywać wygląd zewnętrzny. Gdy zadzwonimy do wolontariusza czy opiekuna lub bezpośrednio do schroniska, to należy dowiedzieć się o przyzwyczajeniach i charakterze zwierzęcia. Jeżeli już mamy w domu inne zwierzątka, to dowiedzmy się, czy nasz przyszły przyjaciel dobrze dogaduje się z innymi. Bardzo jest ważne wyjaśnienie szczegółów z życiorysu przyszłego pupila – jak trafił do schroniska i czy wcześniej miał gospodarzy.

Samo zapoznanie się ze zwierzątkiem jest bardzo radosnym, ale też odpowiedzialnym momentem. Działać należy ostrożnie i delikatnie – przynieść jakieś smakołyki, spróbować pogładzić, wyjść na spacer.

Możliwe są komplikacje

Pies ze schroniska – to zwierzę z zagrodzenia, które odczuwało brak uwagi. Często nie ufa człowiekowi, a niektóre z nich nie mogą tak prawdziwie przywiązać się do nowego gospodarza.

Należy do tego się przyszykować, bo to wynika z braku wychowania i życia w domu. Pies lub kot może posiadać złe przyzwyczajenia z przeszłości, które nie zawsze są widoczne na pierwszy rzut oka. Pies może wyć, szczekać lub nie jest przyzwyczajony chodzić do ubikacji. Mogą pojawiać się wszelkie problemy zachowania – jak kradzież ze stołu lub niszczenie przedmiotów.

W każdym przypadku pierwszy miesiąc jest najważniejszy i decydujący. W tym okresie należy jak najkrócej zostawiać zwierzę samo w domu. Nie ma sensu karać za coś, co jest post factum – z wyjątkiem, jeśli zły postępek odbył się na waszych oczach.

I jeszcze niektóre subtelności

Do adaptacji najlepiej pasują szczenięta lub kocięta, lub bardzo młode zwierzęta. Wielkim plusem też jest posiadanie doświadczenia życia w mieszkaniu oraz z ludźmi.

Jednakże nie należy od razu odmawiać się od „staruszków”. Wiele zwierząt żyje bardzo długo – tym bardziej przy dobrej opiece. Przy tym stare psy mają inne dodatnie punkty. Jeśli nie macie skłonności do aktywnego sposobu życia, do stałej zabawy i energicznych spacerów, to stare zwierzęta tego nie potrzebują. Takie psy są bardziej spokojne i mają swoje doświadczenie – posiadają swoją mądrość. Nie będę niszczyć mebli w mieszkaniu, gryźć obuwie. Łatwiej im samym zostać w domu i nie wymagają względem siebie zwiększonej uwagi. Chociaż wizyty do weterynarzy raczej będą potrzebne.

Nierozłączni przyjaciele

W większości przypadków właśnie psy i koty ze schroniska są najbardziej wdzięczne i przywiązane oraz wierne. Wiele schronisk już prowadzi szkolenia dla psów i uczą najpotrzebniejszych rozkazów. I nie będziecie mieli potrzeby tego czynić.

Prócz tego w schroniskach szukają nowego domu dla tych zwierząt, które są już wysterylizowane i przeszły niezbędne leczenie.

Ze schroniska można wziąć też rasowe zwierzę.

Pies z ulicy

Czasami nie mamy zamiaru brać zwierzątko, ale ono przychodzi samo. Czasami zatrzymujemy się i nie możemy obojętnie przejść obok sympatycznego kundelka. W tym wypadku postanowienia są spontaniczne, ale też należy wszystko rozważyć.

Wynikają w tym przypadku te same komplikacje, o których mówiliśmy, ale pojawiają się też inne. O biografii zwierzęcia nic już się nie dowiecie, o przyzwyczajeniach i szczegółach charakteru dowiecie się w czasie wspólnego życia. Wszystkie badania i szczepienia będzie robili sami. Czasem takie zwierzątka przystosowują się do nowego środowiska gorzej – życie na ulicy daje o sobie znać. Nie należy przyprowadzać do domu zwierzęta, które są w stadzie – one już żyją według swoich prawideł.

Ale istnieje wiele przykładów, gdy zwierzątko „z ulicy” przepięknie adaptuje się i staje się najbardziej wiernym oraz przywiązanym przyjacielem.