90 lat temu ruszyła Rozgłośnia Wileńska Polskiego Radia

2018-01-16, 10:15
Oceń ten artykuł
(3 głosów)
90 lat temu ruszyła Rozgłośnia Wileńska Polskiego Radia © Teresa Worobiej

90 lat temu rozpoczęła nadawanie Rozgłośnia Wileńska Polskiego Radia.


Oficjalne otwarcie radiostacji wileńskiej nastąpiło 15 stycznia 1928 roku. Uroczystości rozpoczęły się od transmisji Mszy św. z katedry wileńskiej. Poświęcenie stacji nastąpiło o 17 00. Okolicznościowe przemówienia wygłosili: dyrektor Polskiego Radja Zygmunt Chamiec, Wojewoda Wileński Władysław Raczkiewicz, generał Bolesław Popowicz i przedstawiciel Związku słuchaczy miasta Wilno ob. Alfred Kopeć. Po odegraniu Mazurka Dąbrowskiego przed mikrofonem wystąpił chór "Echo" a "Sonety Krymskie" Adama Mickiewicza recytował Juliusz Osterwa.

Pierwsze osiem lat działalności radiowcy przepracowali w willi przy ulicy Witoldowej 21 na Zwierzyńcu.

Willa była zbyt ciasna. Na tyle, że – jak wspominają pracownicy – trzecie studio urządzone zostało w łazience. Rozpoczęto więc wstępne przymiarki do przeprowadzki. Pod uwagę brane były dwie lokalizacje – przy ulicy Końskiej na Starym Mieście oraz przy ulicy Mickiewicza w budynku po kinoteatrze Polonia. Ostatecznie wybrana została ta druga opcja. Przeprowadzka odbyła się pod koniec października 1935 roku. „Kalendarium 75 lat Polskiego Radia” przy tym wydarzeniu podaje datę 25 listopada. W dawnej sali kinowej o powierzchni 220 m2 i wysokości 7,5 metra zorganizowane zostało największe w Polsce studio koncertowe. Ogółem nowy lokal zajmował powierzchnię około 1000 m2.

Wieże antenowe stanęły na południowych przedmieściach Wilna, na wzgórzu przy trakcie lidzkim w dzielnicy Lipówka. Rok po przeprowadzce rozgłośni pod nowy adres stacja nadawcza na Lipówce została wzmocniona do 50 kW. Oficjalne uroczystości, w których wzięli udział arcybiskup Romuald Jałbrzykowski, wojewoda wileński Ludwik Bociański, dyrektor programowy Polskiego Radia z Warszawy Piotr Górecki, kierownik literacki Witold Hulewicz, kierownik techniczny budowy inż. Tadeusz Dąbrowski i dyrektor wileńskiej rozgłośni Juliusz Petry, odbyły się 7 listopada 1936 roku. Tego samego dnia arcybiskup poświęcił też siedzibę przy ulicy Mickiewicza.

Na całych Kresach Polskie Radio dysponowało wówczas tylko dwoma stacjami nadawczymi – w Wilnie i we Lwowie.

Wybuch wojny zatrzymał serce Rozgłośni Wileńskiej. 16 września 1939 roku w południe niemieckie samoloty zbombardowały stację na Lipówce.

Młodzież wileńska, nawiązując do tradycji radiofonii przedwojennej, w 2016 roku założyła „Radio Wilno”.

Komentarze   

 
#15 Do Michała 2018-01-19 20:29
Cytuję Jan Kran:
Podoba mi się, że Radio Wilno nie szuka taniej sensacji, jakiś taki spokój z tego radia emanuje, skupienie na tym, co dla nas jest ważne i istotne


o właśnie
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#14 Do Michała 2018-01-19 20:28
Ta jasne. Skrzecząca na W. Beznadziejna ramówka, tandetne utwory jak w eremef czy zetce. To nie jest nasza polska rozgłośnia. Polskojęzyczna, ale nie nasza i nie dla nas.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#13 Michał 2018-01-19 15:50
Cytuję Luiza Kaczanowska:
Cytuję ana.logia:
Nie wyobrażam sonie Wilna bez prawdziwie polskiego radia, dlatego fajnie, że znaleźli się kontynuatorzy przedwojennej rozgłośni


jestem tego samego zdania. I tak marzy mi się jeszcze jakaś audycja o starym, przedwojennym Wilnie. O kulturze, sztuce, muzyce... ech


Tego jest sporo na radiu "Znad Wilii" ;D
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#12 Jan Kran 2018-01-18 21:17
Podoba mi się, że Radio Wilno nie szuka taniej sensacji, jakiś taki spokój z tego radia emanuje, skupienie na tym, co dla nas jest ważne i istotne
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#11 Mirek 2018-01-18 17:10
Cytuję Marta:
Polskie Radio Wilno codziennie transmitowało Mszę świętą z kaplicy Ostrobramskiej.

Polacy na Litwie zawsze byli znani ze swojej pobożności. Gdy Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na właściwym miejscu, jak pouczał św. Augustyn.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#10 Luiza Kaczanowska 2018-01-17 21:32
Cytuję ana.logia:
Nie wyobrażam sonie Wilna bez prawdziwie polskiego radia, dlatego fajnie, że znaleźli się kontynuatorzy przedwojennej rozgłośni


jestem tego samego zdania. I tak marzy mi się jeszcze jakaś audycja o starym, przedwojennym Wilnie. O kulturze, sztuce, muzyce... ech
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#9 ana.logia 2018-01-17 13:55
Nie wyobrażam sonie Wilna bez prawdziwie polskiego radia, dlatego fajnie, że znaleźli się kontynuatorzy przedwojennej rozgłośni
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#8 Jerzy 2018-01-17 10:43
W siedzibie radia przy ul. Mickiewicza utworzono największe w Polsce studio koncertowe. To się nazywa rozmach inwestycyjny. A przy okazji ten fakt potwierdza, że przedwojenne Wilno prowincją było co najwyżej tylko na mapie. A tak naprawdę był to prężny ośrodek kultury i nauki polskiej, gdzie pracowali wybitni specjaliści w swoich dziedzinach.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#7 Anatol 2018-01-16 23:18
A dzisiaj mamy Radio Wilno, które pięknie nawiązuje do tradycji
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#6 mac56 2018-01-16 20:42
Życzę, by obecne Radio Wilno nadal się rozwijało, obrany kierunek jest prawidłowy, mamy sporo o naszej rzeczywistości, ciekawe wywiady w "Rozmowie dnia" na aktualne dla nas tematy, no i "Okienko liryczne", w których pojawiają się talenty poetyckie Wileńszczyzny. Powodzenia!
Cytować | Zgłoś administratorowi
 

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Sobota, 23 listopada 2024 

    św. Klemensa I, papieża i męczennika, św. Kolumbana, opata, wspomnienie

    Łk 20, 27-40

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Do Jezusa przyszli niektórzy z saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali Go: „Nauczycielu, Mojżesz tak nam napisał: «Jeśli ktoś żonaty umrze bezdzietnie, to jego brat niech poślubi wdowę i da potomstwo swemu bratu». Otóż było siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł bezdzietnie. Potem drugi i trzeci ożenił się z wdową. I podobnie następni, aż do siódmego. Lecz nie pozostawili po sobie potomstwa i pomarli. Po nich umarła i ta kobieta. Gdy nastąpi zmartwychwstanie, którego z nich będzie żoną? Siedmiu bowiem miało ją za żonę”. Jezus im odpowiedział: „Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy zostają uznani za godnych osiągnięcia wieczności i powstania z martwych, ani się nie żenią, ani za mąż nie wychodzą. Gdyż już nie mogą umrzeć, są bowiem równi aniołom i jako uczestnicy zmartwychwstania są synami Bożymi. O tym zaś, że umarli zmartwychwstają, zaznaczył także Mojżesz w opowiadaniu o krzewie. Nazywa tam Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Przecież Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych. Wszyscy bowiem dla Niego żyją”. W odpowiedzi na to niektórzy z nauczycieli Pisma przyznali: „Nauczycielu, dobrze powiedziałeś”. I już nie mieli odwagi o nic Go pytać.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24