90 lat temu ruszyła Rozgłośnia Wileńska Polskiego Radia

2018-01-16, 10:15
Oceń ten artykuł
(3 głosów)
90 lat temu ruszyła Rozgłośnia Wileńska Polskiego Radia © Teresa Worobiej

90 lat temu rozpoczęła nadawanie Rozgłośnia Wileńska Polskiego Radia.


Oficjalne otwarcie radiostacji wileńskiej nastąpiło 15 stycznia 1928 roku. Uroczystości rozpoczęły się od transmisji Mszy św. z katedry wileńskiej. Poświęcenie stacji nastąpiło o 17 00. Okolicznościowe przemówienia wygłosili: dyrektor Polskiego Radja Zygmunt Chamiec, Wojewoda Wileński Władysław Raczkiewicz, generał Bolesław Popowicz i przedstawiciel Związku słuchaczy miasta Wilno ob. Alfred Kopeć. Po odegraniu Mazurka Dąbrowskiego przed mikrofonem wystąpił chór "Echo" a "Sonety Krymskie" Adama Mickiewicza recytował Juliusz Osterwa.

Pierwsze osiem lat działalności radiowcy przepracowali w willi przy ulicy Witoldowej 21 na Zwierzyńcu.

Willa była zbyt ciasna. Na tyle, że – jak wspominają pracownicy – trzecie studio urządzone zostało w łazience. Rozpoczęto więc wstępne przymiarki do przeprowadzki. Pod uwagę brane były dwie lokalizacje – przy ulicy Końskiej na Starym Mieście oraz przy ulicy Mickiewicza w budynku po kinoteatrze Polonia. Ostatecznie wybrana została ta druga opcja. Przeprowadzka odbyła się pod koniec października 1935 roku. „Kalendarium 75 lat Polskiego Radia” przy tym wydarzeniu podaje datę 25 listopada. W dawnej sali kinowej o powierzchni 220 m2 i wysokości 7,5 metra zorganizowane zostało największe w Polsce studio koncertowe. Ogółem nowy lokal zajmował powierzchnię około 1000 m2.

Wieże antenowe stanęły na południowych przedmieściach Wilna, na wzgórzu przy trakcie lidzkim w dzielnicy Lipówka. Rok po przeprowadzce rozgłośni pod nowy adres stacja nadawcza na Lipówce została wzmocniona do 50 kW. Oficjalne uroczystości, w których wzięli udział arcybiskup Romuald Jałbrzykowski, wojewoda wileński Ludwik Bociański, dyrektor programowy Polskiego Radia z Warszawy Piotr Górecki, kierownik literacki Witold Hulewicz, kierownik techniczny budowy inż. Tadeusz Dąbrowski i dyrektor wileńskiej rozgłośni Juliusz Petry, odbyły się 7 listopada 1936 roku. Tego samego dnia arcybiskup poświęcił też siedzibę przy ulicy Mickiewicza.

Na całych Kresach Polskie Radio dysponowało wówczas tylko dwoma stacjami nadawczymi – w Wilnie i we Lwowie.

Wybuch wojny zatrzymał serce Rozgłośni Wileńskiej. 16 września 1939 roku w południe niemieckie samoloty zbombardowały stację na Lipówce.

Młodzież wileńska, nawiązując do tradycji radiofonii przedwojennej, w 2016 roku założyła „Radio Wilno”.

Komentarze   

 
#15 Do Michała 2018-01-19 20:29
Cytuję Jan Kran:
Podoba mi się, że Radio Wilno nie szuka taniej sensacji, jakiś taki spokój z tego radia emanuje, skupienie na tym, co dla nas jest ważne i istotne


o właśnie
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#14 Do Michała 2018-01-19 20:28
Ta jasne. Skrzecząca na W. Beznadziejna ramówka, tandetne utwory jak w eremef czy zetce. To nie jest nasza polska rozgłośnia. Polskojęzyczna, ale nie nasza i nie dla nas.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#13 Michał 2018-01-19 15:50
Cytuję Luiza Kaczanowska:
Cytuję ana.logia:
Nie wyobrażam sonie Wilna bez prawdziwie polskiego radia, dlatego fajnie, że znaleźli się kontynuatorzy przedwojennej rozgłośni


jestem tego samego zdania. I tak marzy mi się jeszcze jakaś audycja o starym, przedwojennym Wilnie. O kulturze, sztuce, muzyce... ech


Tego jest sporo na radiu "Znad Wilii" ;D
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#12 Jan Kran 2018-01-18 21:17
Podoba mi się, że Radio Wilno nie szuka taniej sensacji, jakiś taki spokój z tego radia emanuje, skupienie na tym, co dla nas jest ważne i istotne
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#11 Mirek 2018-01-18 17:10
Cytuję Marta:
Polskie Radio Wilno codziennie transmitowało Mszę świętą z kaplicy Ostrobramskiej.

Polacy na Litwie zawsze byli znani ze swojej pobożności. Gdy Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na właściwym miejscu, jak pouczał św. Augustyn.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#10 Luiza Kaczanowska 2018-01-17 21:32
Cytuję ana.logia:
Nie wyobrażam sonie Wilna bez prawdziwie polskiego radia, dlatego fajnie, że znaleźli się kontynuatorzy przedwojennej rozgłośni


jestem tego samego zdania. I tak marzy mi się jeszcze jakaś audycja o starym, przedwojennym Wilnie. O kulturze, sztuce, muzyce... ech
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#9 ana.logia 2018-01-17 13:55
Nie wyobrażam sonie Wilna bez prawdziwie polskiego radia, dlatego fajnie, że znaleźli się kontynuatorzy przedwojennej rozgłośni
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#8 Jerzy 2018-01-17 10:43
W siedzibie radia przy ul. Mickiewicza utworzono największe w Polsce studio koncertowe. To się nazywa rozmach inwestycyjny. A przy okazji ten fakt potwierdza, że przedwojenne Wilno prowincją było co najwyżej tylko na mapie. A tak naprawdę był to prężny ośrodek kultury i nauki polskiej, gdzie pracowali wybitni specjaliści w swoich dziedzinach.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#7 Anatol 2018-01-16 23:18
A dzisiaj mamy Radio Wilno, które pięknie nawiązuje do tradycji
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#6 mac56 2018-01-16 20:42
Życzę, by obecne Radio Wilno nadal się rozwijało, obrany kierunek jest prawidłowy, mamy sporo o naszej rzeczywistości, ciekawe wywiady w "Rozmowie dnia" na aktualne dla nas tematy, no i "Okienko liryczne", w których pojawiają się talenty poetyckie Wileńszczyzny. Powodzenia!
Cytować | Zgłoś administratorowi
 

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24