Przed zakupem mieszkania (domu) zawsze zaleca się przekonać, czy nie mieszka w nim dziecko (dzieci) lub czy nie jest zadeklarowane miejsce zamieszkania dziecka (-ci) w mieszkaniu (domu), które (-y) planujemy nabyć. W ustawach Republiki Litewskiej bowiem w sposób imperatywny zapisane zostały założenia, zakazujące rodzicom (jednemu z rodziców) zawierania transakcji, które stwarzałyby zagrożenie dla prawa dziecka do mieszkania (domu).
Zgodnie z Kodeksem Cywilnym Republiki Litewskiej (dalej – KC), jeżeli dziecko mieszka z rodzicami będącymi w związku małżeńskim, to niezależnie od tego, którego z małżonków przed zawarciem małżeństwa lub po jego zawarciu jest pomieszczenie, w którym mieszka rodzina, uznawane jest ono za majątek rodziny. Jeżeli małżonkowie mają nieletnie dzieci, nieruchomości, które są majątkiem rodziny, do zawarcia transakcji potrzebne jest zezwolenie sądu.
Jeżeli rodzice nie są w związku małżeńskim i majątek (mieszkanie) należy do jednego z rodziców, prawo dziecka do mieszkania, również jest ustawowo określone. Ustawa Ramowa Republiki Litewskiej o ochronie praw dziecka przewiduje, że transakcje zawarte z naruszeniem interesów dziecka (kiedy dziecko zostaje bez mieszkania, minimalnych środków do życia, opieki, troski), inne akty, ograniczające lub w inny sposób uszczuplające określone ustawowo osobiste, majątkowe, inne prawa i wolności dziecka, uznaje się za nieważne.
Sąd, który ustali, że zostały naruszone prawa i interesy dziecka, może anulować ustawę naruszającą prawa dziecka.
Należy zauważyć, że KC utwierdza imperatyw, że od uczciwego nabywcy (tj. osoby, która nie wiedziała lub nie musiała wiedzieć, że nabywa rzecz u osoby, która z powodu tych lub innych okoliczności nie ma prawa go przekazać) nie może być wyegzekwowana nieruchomość, z wyjątkiem przypadków, gdy właściciel stracił taką rzecz z powodu przestępstwa dokonanego przez inne osoby. Jeżeli nabywca rzeczy nie jest uznawany za uczciwego nabywcę, wspomniane ograniczenie nie jest stosowane.
"Tygodnik Wileńszczyzny"
