Prawdopodobnie każdy filolog i lingwista czyta teksty na swój własny sposób. Ja też nie jestem wyjątkiem. Studia i pogłębianie wiedzy mnie nauczyły, że wszystkie ważne teksty należy czytać zwracając szczególną uwagę na ich formę, kontekst, strukturę gramatyczną, uwzględniając najdrobniejsze szczegóły. W błędzie są ci, którzy mówią, że znaczenie ma jedynie myśl przewodnia tekstu. Nie mniej ważne jest i to, jak jest ona przekazywana. Tym razem z zainteresowaniem przeanalizowałam roczne orędzie prezydent Dalii Grybauskaitė z 11 czerwca.

W Polsce trwają przygotowania do uczczenia 70-lecia masowych zbrodni popełnionych na Wołyniu przez bojówkarzy z Ukraińskiej Armii Powstańczej (UPA) na ludności polskiej. Rzeź Wołyńska obok mordu w Katyniu była największą masową zbrodnią na Polakach dokonaną w okresie II wojny światowej nie przez niemieckich okupantów. Według najnowszych szacunków polskich historyków zginęło wówczas około 100 tysięcy kobiet,mężczyzn, dzieci i starców. Dotychczas jednak prawda o tym wydarzeniu dzieli Polaków i Ukraińców.

Kowieński Sąd Okręgowy próbuje uciupić Degiego Dudajewa, sierotę po nieodżałowanym, bardzo czczonym na Litwie prezydencie Czeczenii Dżocharze Dudajewie.

Gdybym do ręki otrzymał tekst z dorocznym orędziem prezydent Grybauskaitė, który wygłosiła kilka dni temu w Sejmasie, i nie wiedziałbym, że jest to orędzie prezydenckie, uznałbym, iż w ręku trzymam agitacyjną bibułkę przygotowaną na mityng „tautininkasów".

Jak w dyskusji na temat sytuacji mniejszości narodowych na Litwie udział bierze były szef litewskiej dyplomacji Audronius Ažubalis, można być pewnym, że do zanegowania problemu w odpowiedniej chwili z rękawa wydobędzie swój koronny argument – raport Freedom House.

Jubileusz ćwierćwiecza odświętował Litewski Ruch na Rzecz Przebudowy „Sąjūdis"... albo, jak chce Vytautas Landsbergis – po prostu „Wielki, Zwycięski Litewski „Sąjūdis".

Kilka dni temu „Sąjūdis” odświętował 25-lecie swego istnienia. Było uroczyste posiedzenie w Sejmie, był zjazd organizacji, były wspomnienia, przemówienia, rezolucje. Był też Vytautas Landsbergis, pierwszy przewodniczący litewskiego ruchu niepodległościowego i wielu innych działaczy z tamtych czasów.

Litewska prezydencja w Unii coraz bliżej. Już 1 lipca Litwa przejmie przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej na najbliższe sześć miesięcy. Przejęciu unijnej władzy towarzyszy szum medialny, a litewscy politycy prężą muskuły. Tyle że jest to pokaz PR-owski, na potrzeby mało zorientowanego w unijnych realiach wyborcy.

Parlament litewski wstąpił na ścieżkę mnożenia zakazów, alarmuje dziennik „Lietuvos rytas". W kolumnie redakcyjnej, rozwijając temat, jako przykłady przytacza się przyjęty w pierwszym czytaniu projekt ustawy o ochronie życia dzieci nienarodzonych autorstwa AWPL oraz autorski projekt posła Petrasa Gražulisa, w którym parlamentarzysta proponuje ustawowo zakazać marsze promujące homoseksualizm.

Prezydent Dalia Grybauskaitė nie ustaje w szukaniu dla Litwy bezinteresownych przyjaciół, którzy – w odróżnieniu od egoistycznej Polski – „chcą przyjaźnić się nie stawiając zawczasu warunków”.