W czwartek 22 września przeprowadzono konsultacje w miejscowości Szortandy, do której przybyli mieszkańcy Pietrowki, Andrejewki, Damsy i Naucznyj. Wieczorem odbyły się konsultacje w Kokczetau. W piątek na konsultacjach spotkali potencjalni repatrianci spotkali się w m. Kellerovka, do której przybyły również osoby z Oziornoje , Letowocznoje Gorkoje i Krasnaja Polana.
W sobotę na konsultacje do Jasnej Polany przyjechały także osoby z Donieckoje, Nowogreczanowki, Podolskoje, Wiszniowki i Zielonego Gaju. Niedziela to czas konsultacji z mieszkańcami Czkałowa. Konsultacje zakończa się w poniedziałek 26 września w stolicy Kazchstanu Astanie, do której przyjadą również mieszkańcy Karagandy.
Konsultacje odbywają się w związku z realizacją przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” we współpracy z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów w okresie 15.06 – 31.12.2016 projektu partnerskiego pn. „Administracja dla repatriantów – wspólnie stworzymy lepsze prawo”. Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój. Celem projektu jest wzmocnienie zdolności i potencjału Kancelarii Prezesa Rady Ministrów do prowadzenia pogłębionych konsultacji publicznych. Cel ten zostanie osiągnięty przez przeprowadzenie procesu pogłębionych konsultacji publicznych projektu ustawy o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw (nr UD 50 z Wykazu prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów). Rezultatem projektu będzie nabycie przez pracowników kompetencji dotyczących stosowania aktywnych metod konsultacji oraz skonsultowanie ww. projektu ustawy.
Wartość projektu: 482 714,46 zł, w tym dofinansowanie UE: 406 831,75 zł
W 1936 r. przeprowadzono pierwszą akcję oczyszczania granicy zachodniej ZSRS. Już od stycznia trwały przygotowania do wysiedlenia Polaków i Niemców z obszarów Ukraińskiej SRR graniczących z Polską, zwłaszcza z terenów tzw. Marchlewszczyzny. Pierwotnie planowano przesiedlić do Kazachstanu około 15 tys. rodzin, które zamierzano rozmieścić w "rejonach uprawy buraków" - w południowych i północnych obwodach Kazachskiej SRR. Polacy i Niemcy zostali wysiedleni w dwóch fazach - wiosną (maj-czerwiec) oraz jesienią (wrzesień - październik) 1936 r. Ogółem przesiedlonych zostało 69293 osoby, które rozmieszczono w obwodzie karagandyjskim i północnokazachstańskim (14015 rodzin – 64319 osoby) w większości w 37 nowoutworzonych osadach oraz ałmaatyńskim (985 rodzin - 4964 osoby). Na podstawie danych dotyczących 92% przesiedleńców, około 75,7% stanowili Polacy, 23,4% - Niemcy, 0,8% - Ukraińcy i 0,1% inni, tj. 52,5 tys. Polacy, 16,2 tys. - Niemcy. Choć wysiedlanych Polaków przekonywano, że na nowym miejscu czekają na nich gotowe zabudowania oraz infrastruktura, w rzeczywistości przesiedleńcy z Ukrainy najczęściej zmuszeni byli sami stawiać domy mieszkalne i budynki gospodarcze, przez wiele miesięcy mieszkając w namiotach lub ziemiankach.
W latach 1940-1941 władze Związku Radzieckiego przeprowadziły cztery wielkie operacje deportacyjne z okupowanych ziem polskich. Był to jeden z elementów polityki przekształcania i rozbijania zastanych tam struktur społecznych w celu uzyskania pełnej kontroli nad ludnością. Przymusowe przesiedlenia miały zarazem cel ekonomiczny: deportowanych wysyłano przede wszystkim w rejony, gdzie ze względów geograficznych i klimatycznych trudno było ściągnąć najemną siłę roboczą, a których eksploatację uważano za pożądaną. Były to przede wszystkim północne tereny Rosji europejskiej, Syberia, Kazachstan.
Do Kazachstanu Polacy byli zsyłani także w latach 1944 – 1945.
na podst. www.wspolnotapolska.org
