Władysław Strumiło urodził się 9 sierpnia 1949 r. we wsi Słobódka w pobliżu Ostrowca na Białorusi. Po ukończeniu z wyróżnieniem szkoły średniej w Ostrowcu, w latach 1967-1972 studiował w Mińsku w Instytucie Języków Obcych uzyskując dyplom tłumacza-referenta języka niemieckiego i angielskiego. Bezpośrednio po studiach, w latach 1972-1973, pracował jako tłumacz na budowie elektrowni atomowej w Greifswaldzie na terenie ówczesnego NRD. Następnie w latach 1973-1981 pracował w Wilnie w polskojęzycznym dzienniku „Czerwony Sztandar”.
W latach 1981-1992 pracował w Państwowym Radiu Litewskim w redakcji przygotowującej audycje w języku polskim (od roku 1988 kierownik tejże redakcji). Od 1992 r. wykładał również język niemiecki na Uniwersytecie Polskim w Wilnie i Wileńskiej Pomaturalnej Szkole Rolniczej. Równolegle zajmował się tłumaczeniami i publikowaniem ulubionej krótkiej formy własnej prozy do wielu periodyków polskich, rosyjskich, białoruskich. W latach 1995–1996 był redaktorem naczelnym tygodnika Związku Polaków na Litwie „Nasza Gazeta”.
W końcu lat 80. XX w. znalazł się w dwunastoosobowej grupie osób, które w dniu 5 maja 1988 roku zainicjowały powołanie Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Polaków na Litwie (SSKPL). Po przekształceniu SSKPL w Związek Polaków na Litwie (ZPL) był członkiem Zarządu Głównego ZPL.
W ramach pracy dziennikarskiej zajmował się między innymi pisaniem reportaży z terenu szeroko pojętej Wileńszczyzny, które publikował w cyklu „Tu była Polska”. Na IV Światowym Forum Mediów Polonijnych w Tarnowie otrzymał główną nagrodę za wspomniany cykl. Po jego śmierci teksty te zebrano razem i opublikowano w ramach Biblioteki „Magazynu Wileńskiego”.
Zmarł 30 sierpnia 1996 roku w Ostrowcu na Białorusi, został pochowany na cmentarzu w Słobódce.
Rota
