Trzy mosty na Starym Mieście mają nosić nazwy „Naujojo meno” („Nowej Sztuki”), "Młode Wilno" (jid. „Jung Vilne”) i „Šubravcų” ("Szubrawców"). Jeszcze jeden most w dzielnicy Rossa będzie nosił nazwę „Žagary”(„Żagary”).

Nazwę "Żagary" ma przyjąć most-kładka na Wilence, na wileńskich Popławach, przy ulicy Manufaktūrų 34, w kierunku Belmontu.

Żagary (w gwarze wileńskiej suche patyki, żerdki, chrust) była to polska grupa poetycka, która narodziła się w Wilnie w 1931 roku. Sytuowała się w obrębie tzw. Drugiej Awangardy, była nazywana także „awangardą wileńską”. Narodziny grupy wiążą się ze środowiskiem akademickim Uniwersytetu Stefana Batorego (obecnie Uniwersytet Wileński), głównie z istniejącymi tam kołami naukowymi i stowarzyszeniami: Klubem Intelektualistów, Legionem Młodych, Klubem Włóczęgów oraz Sekcją Twórczości Oryginalnej Koła Polonistów. Wystąpienie programowe Teodora Bujnickiego, Czesława Miłosza, Jerzego Zagórskiego, Kazimierza Hałaburdy i Stefana Jędrychowskiego odbyło się w lutym 1931 roku podczas wieczorku poetyckiego, zorganizowanego pod nazwą Najmłodsze Wilno Literackie, w sali Związku Literatów. To wydarzenie, oraz wydane wcześniej (w latach 1927–1929) trzy wspólne tomiki poetyckie: STO, Spod arkad, Patykiem po niebie dały początek grupie literackiej.

Z kolei most "Szubrawców", jak ma być nazwany most dla pieszych w kwartale Tymo, łączący ulicę Aukštaičių oraz ścieżkę dla pieszych po drugiej stronie Wilenki, nazwany ma być na cześć "Towarzystwa Szubrawców". Było to polskie stowarzyszenie moralne, działające w latach 1817‒1822 w Wilnie, a następnie 1899‒1914, stawiające sobie za cel zrównanie w prawach wszystkich obywateli, poprawę położenia chłopów oraz zwalczanie przesądów, obskurantyzmu i nieuctwa.