Aleksander Sokołowski urodził się 26 lutego 1935 roku w Nielidziszkach na Wileńszczyźnie. Ukończył Miednicką Szkołę Średnią, Wileński Instytut Nauczycielski i Szawelski Instytut Pedagogiczny.

Pracował na stanowisku dyrektora szkoły, inspektora szkół w rejonie wileńskim (trójjęzycznym). Wykładał na Wileńskim Uniwersytecie Pedagogicznym, a także na Uniwersitas Studiorum Polona Vilnensis w Wilnie.

Był prezesem Republikańskiego Stowarzyszenia Literatów Polskich. Należał do Stowarzyszenia Naukowców Polaków Litwy (docent, doktor) oraz do Związku Polaków Litwy.

Uczestniczył w międzynarodowych konferencjach naukowych, zaliczył ponad 30 publikacji naukowych, książki z dziedziny pedagogiki, monografii.

Wydał dziewięć tomików poetyckich: „Iskrzące się drzewo”, „Wiatraki historii”, „Kolce losu”, „Kontrasty”, „Podanie o zwrot ziemi”, „Dzierżawa”, „Pszczoły i ludzie”, „Umykające chwile”, „Maraton miłości. Erotyki”.  Wiersze jego autorstwa znalazły się w kilku antologiach, m.in.: „Sponad Wilii cichych fal”, „W stronę Wilna”, „Antologia Tysiąclecia” oraz w innych wydaniach. Były drukowane na Litwie, w Polsce, Rosji, Bułgarii i na Ukrainie. Niektóre z nich zostały przetłumaczone na język niemiecki, litewski, rosyjski, angielski, ukraiński i grecki.

Śp. Aleksander Sokołowski był członkiem Związku Pisarzy Litwy oraz Związku Literatów Polskich, laureatem konkursów literackich ogłaszanych w Polsce.

W 2004 r. na IV Światowym Dniu Poezji w Warszawie pod patronatem UNESCO otrzymał nagrodę literacką.

Jego pasją było pszczelarstwo, które uprawiał aż do śmierci na odzyskanej ojcowiznie. Na podstawie wieloletniej obserwacji życia i zachowania się pszczół napisał tomik wierszy pt. „Pszczeli samorząd”.

O śmierci śp. Aleksandra Sokołowskiego poinformowali Państwo Teresa i Aleksander Śnieżkowie.