Dokument został podpisany w Wilnie w budynku przy ul. Zamkowej 26 po tym, jak Jonas Basanavičius znalazł kompromis między politykami o poglądach prawicowych i socjaldemokratycznych. Akt 16 lutego przygotowali: Jonas Vileišis, Petras Klimas, Mykolas Biržiška, Steponas Kairys. Podpisało go 20 członków Taryby.

Wśród sygnatariuszy był też jedyny Polak – Stanisław Narutowicz (1862-1932), brat prezydenta Polski Gabriela Narutowicza (1865-1922). Pochodzili z rodziny szlacheckiej osiadłej od pokoleń na Żmudzi, w Telszach. Ich ojciec Jan Narutowicz był uczestnikiem powstania styczniowego.

W lipcu 1917 r. prawnik, działacz społeczny i polityczny Stanisław Narutowicz został wysunięty przez miejscową ludność jako delegat na tzw. Konferencję Litewską, która wyłoniła Radę Litewską (Tarybę), wszedł w jej skład i był jedynym Polakiem wśród sygnatariuszy aktu niepodległości Litwy 16 lutego 1918. Wkrótce jednak przeciwstawił się uległości Taryby wobec władz niemieckich i w czerwcu 1918 wystąpił ostatecznie z jej składu, protestując przeciwko ogłoszeniu niemieckiego księcia Wilhelma von Urach królem Litwy.

Działał na rzecz pokojowego zażegnania waśni pomiędzy Polską i Litwą. Opowiadał się za utrzymaniem niepodległości Litwy, ale występował przeciwko panoszącym się wpływom niemieckim.