Dopóki nie ma wystarczającej liczby opiekunów, rodziców adopcyjnych, którzy mogliby opiekować się dziećmi lub adoptować dzieci, w samorządach są tworzone wspólnotowe domy dziecka. Dzieci są zakwaterowywane w mieszkaniu lub domu, gdzie panuje środowisko bliskie rodzinie, rezygnuje się z opieki instytucjonalnej, dzieci żyją tak, jak my wszyscy.
Główna różnica między instytucjonalnymi domami dziecka a wspólnotowymi polega na tym, że te ostatnie mają większą swobodę wyboru i niezależność. W społecznym domu dziecka może mieszkać maksymalnie 8 dzieci.
„Zrozumiałe jest, że domy opieki nie oddadzą prawdziwego ciepła domów rodzinnych, a dla dzieci dużo lepsze jest dorastanie w rodzinie niż w instytucji. Każde dziecko ma prawo do dorastania w rodzinie, być otoczonym miłością i zrozumieniem. Gdy jednak nie jest to możliwe, dokładamy wszelkich starań, aby zapewnić dziecku bezpieczne, wygodne i odpowiednie środowisko do życia. Cieszę się, że projekt został zrealizowany i już dziś widzimy, jak dzieci mieszkają w nowym domu, gdzie jest jasno, dobrze i przytulnie.
Naturalnym i najważniejszym prawem dziecka jest dorastanie w rodzinie. Dlatego gorąco zachęcam mieszkańców, aby zostali opiekunami (opiekunami) lub rodzicami adopcyjnymi dzieci, które utraciły opiekę rodzicielską, podzielenia się z nimi ciepłem domu” – zaprasza Krystyna Malinowska, kierownik Wydziału Usług Socjalnych dla Rodziny i Dziecka Administracji Samorządu Rejonu Wileńskiego.
