Łk 6, 1-5
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Zdarzyło się, że w pewien szabat Jezus przechodził wśród pól obsianych zbożem, a Jego uczniowie zrywali kłosy i krusząc je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: „Czemu robicie to, czego nie wolno w szabat?”. Jezus im odpowiedział: „Czyż nie czytaliście o tym, co zrobił Dawid, kiedy był głodny on sam i ci, którzy z nim byli? Jak wszedł do domu Bożego, wziął poświęcone chleby, sam zjadł i dał swoim ludziom, chociaż wolno je spożywać tylko kapłanom?”. I dodał: „Syn Człowieczy jest Panem szabatu”.
„Syn Człowieczy jest Panem szabatu”
Dzień szabatu to czas radości, spotkania z Bogiem, świętowania, a nie nicnierobienia, jak uważali faryzeusze. Człowiek ma prawo do zaspokojenia swoich potrzeb. Nie ma nic złego w zaspokajaniu głodu w szabat. Szabat został ustanowiony dla człowieka. To „Syn Człowieczy jest Panem szabatu”. Poza tym w święta nie pościmy. A my jak przeżywamy dzień Pański? Czy jest to czas spotkania z żywym Bogiem podczas Mszy Świętej? Czy jest to czas radości i wdzięczności za Jego obecność? Czy jest to dzień świętowania z bliskimi i dzielenia się Jego miłością?
Panie, naucz mnie świętować w dzień Pański i dzielić się Twoim słowem i miłością.
