Prawdziwe imię św. Antoniego to Fernando Martins de Bulhões. Urodził się w Lizbonie w 1195 r. Pomiędzy 15. a 20. rokiem życia wstąpił do Kanoników Regularnych św. Augustyna. Zdobył gruntowne wykształcenie teologiczne i w roku 1219 otrzymał święcenia kapłańskie.

Rok później opuścił zakon kanoników regularnych św. Augustyna i wstąpił do zakonu franciszkanów (Zakon Braci Mniejszych). Z tej okazji Ferdynand zmienił swoje imię na Antoni.

Antoni przemierzał miasta i wioski, nawołując do poprawy życia i pokuty. Głosił kazania we Francji, Włoszech. Dar wymowy, jego niezwykle obrazowy i plastyczny język, ascetyczna postawa, żar i towarzyszące mu cuda gromadziły przy nim tak wielkie tłumy, że musiał głosić kazania na placach, gdyż żaden kościół nie mógł pomieścić słuchaczy.

Antoni obdarzony był wieloma charyzmatami – miał dar bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach, proroctwa. W roku 1230 na kapitule generalnej zrzekł się urzędu prowincjała (ministra) i udał się do Padwy. Był zupełnie wycieńczony, zachorował na wodną puchlinę. Opadając z sił, zatrzymał się w klasztorku w Arcella, gdzie w piątek, 13 czerwca 1231 roku, zmarł. Miał zaledwie 36 lat.

Jego pogrzeb był wielką manifestacją. Pochowano go w Padwie w kościółku Matki Bożej. W niecały rok później, 30 maja 1232 roku, papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych.

Kult św. Antoniego rozwinął się bardzo szybko nie tylko we Włoszech, ale też w całym świecie chrześcijańskim.

Przeprowadzone w 1981 r. badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, pociągłą twarz i ciemnobrązowe włosy. Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim klęczeniem.

W grudniu 2019 roku na Litwę były przywiezione z Padwy relikwie św. Antoniego. Peregrynacja relikwii odbyła się po parafiach w kraju. Oddać im cześć można też było w kościele Wniebowzięcia NMP w Wilnie (franciszkańskim).

Św. Antoni jest patronem sierot, więźniów, posłańców, narzeczonych, podróżnych. Patron pomaga kobietom – szczególnie w przypadku bezpłodności i ciąży. Opiekuje się garncarzami, hodowcami truskawek. Najbardziej jest dla nas znany jako patron ludzi i rzeczy zagubionych. Pomaga też, gdy gubimy sens życia, wiarę, miłość, nadzieję.

Na podst. brewiarz.pl, inf. wł.