Mk 16, 9-15
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Po swoim zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień po szabacie, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której kiedyś wyrzucił siedem demonów. Ona poszła i oznajmiła to Jego uczniom, pogrążonym w smutku i płaczu. Lecz oni, słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli uwierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwóm z nich, kiedy szli na wieś. Oni również powrócili i oznajmili to pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. Wreszcie ukazał się Jedenastu, gdy byli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i zatwardziałość serca, bo nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I powiedział do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!”.
Obecność, która umacnia
To byli Jego apostołowie, a On „wyrzucał im brak wiary i zatwardziałość serca, bo nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego”. A czy my wierzymy w zmartwychwstanie? Czy wierzymy w Jezusa? Czy nasze serca są otwarte na świadectwo innych? Jezus nas wybrał, kocha nas i nie zostawia samych. On nas zna, zna nasze słabości i umacnia nas swoją obecnością. Bez umocnienia od Jezusa bardzo trudno jest wypełnić nakaz misyjny Jezusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!”.
Jezu, umacniaj mnie swoją obecnością, aby moje serce było zawsze otwarte na głos Twoich świadków.
