Mk 2, 23-28

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Zdarzyło się, że Jezus w szabat przechodził wśród zbóż, a Jego uczniowie zaczęli po drodze zrywać kłosy. Faryzeusze mówili do Niego: „Zobacz! Robią w szabat to, czego nie wolno!”. On im odpowiedział: „Czy nigdy nie czytaliście, co zrobił Dawid wraz z towarzyszami, kiedy znalazł się w potrzebie i był głodny? Jak za najwyższego kapłana Abiatara wszedł do domu Bożego i jadł poświęcone chleby, które wolno spożywać tylko kapłanom, i dał je również tym, co z nim byli”. Mówił im też: „Szabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Tak więc Syn Człowieczy jest Panem również szabatu”.

Godność człowieka

„Szabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu”. Liturgia Kościoła, Msza św., w której uczestniczymy, powinny nauczyć nas wrażliwości na drugiego człowieka. Kult to nie tylko czynność zewnętrzna, ale też szkoła duchowości chrześcijańskiej i naszego człowieczeństwa. Godność człowieka w oczach Boga jest ogromna. Dla Boga każdy człowiek jest bardzo ważny. Przepis i prawo są istotne, ale nie mogą zagubić ducha. Człowiek potrzebuje też innych ludzi, by czuć się we wspólnocie z nimi, potrzebuje światła, które przeniknie jego serce. Czasem zimne prawo sprawia, że jesteśmy jak rozbity statek. Jednak przez oczy drugiego człowieka, jego dłoń czy słowa może przyjść do serca spokój.

Dziękuję Ci, Panie, że jestem ważny w Twoich oczach. Dziękuję Ci, że zawsze chcesz mojego dobra.