Łk 2, 1-14

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

W owym czasie wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisać ludność całego świata. Ten pierwszy spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii. Szli więc wszyscy, aby zapisać się, każdy do swego miasta. Wyruszył też i Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, gdyż pochodził z domu i rodu Dawida, aby zapisać się wraz z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. A gdy tam przebywali, nadszedł dla Niej czas rozwiązania. Urodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w mieszkaniu. Przebywali w tej okolicy pasterze. Kiedy nocą pilnowali swego stada, nagle ukazał im się anioł Pana i chwała Pana zewsząd ich oświeciła. Wtedy ogarnął ich wielki lęk, lecz anioł powiedział im: „Nie bójcie się! Oto bowiem ogłaszam wam wielką radość, która stanie się udziałem całego ludu. Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, który jest Chrystusem Panem. A to będzie dla was znakiem: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i położone w żłobie”. I zaraz przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wysławiały Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał”.

Radość wielka

Bóg nie ogłasza radości z narodzin swojego Syna w Jerozolimie ani w świątyni. Pomija elity społeczne i religijne tego świata, a idzie z Dobrą Nowiną do najuboższych, pogardzanych. Pasterze byli wtedy traktowani jak ludzie trzeciej kategorii, nieczyści i grzeszni. I właśnie do nich przyszedł anioł z najważniejszą nowiną świata. Już większego newsa niż ten w historii ludzkości nie będzie: „Ogłaszam wam wielką radość, która stanie się udziałem całego ludu. Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel”. Dziś Bóg z tą wieścią przychodzi do Ciebie i do mnie. Czy jest to najważniejsza wiadomość naszego życia?

Jezu, pragnę się dziś rozradować z Twojego przyjścia i z Twojego narodzenia dla mnie i we mnie.